05.10.2008
Μπεϋζιανή συλλογιστική: Μέρος 2ο – Singularity και το μέλλον της ανθρωπότητας
[Το δεύτερο μέρος της σειράς των ποστ πάνω στην μπεϋζιανή συλλογιστική εστιάζει σε δύο βασικές μορφές της σχέσης της με την ιδέα του Singularity και γενικότερα τη σχέση της με τα διάφορα σενάρια για το μέλλον της ανθρωπότητας.]
Η ιδέα του Singularity είναι σαφώς παραμελημένη στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα, πράγμα που πέρα από τον μυστικισμό που την περικλείει μερικώς αντανακλά την αντιμετώπισή της από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως αστεία ή μεταφυσική υπόθεση. Ο Ματθαίος Τσιμιτάκης σε μια εισαγωγή του στο θέμα έγραψε πρόσφατα πως η ιδέα πρεσβεύει πως στο μέλλον “πρόκειται να αναδυθούν οι πρώτες τεχνολογικές οντότητες που θα είναι πιο ευφυείς από τους ανθρώπους, θα μπορούν να αναλάβουν την εξέλιξη τους και θα μας παρασύρουν σε έναν καινούργιο πολιτισμό, τον πολιτισμό του μετά-ανθρώπου“. Αυτό το γεγονός αποκαλείται “Singularity” – μια μοναδική στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας (και της μετά-ανθρωπότητας). Η αναδυόμενη μετά-ανθρωπότητα αναμένεται να έχει ορισμένα από τα ακόλουθα χαρακτηρηστικά: πληθυσμό μεγαλύτερο του ενός τρισεκατομυρίου, προσδοκόμενο μήκος ζωής μεγαλύτερο των 500 ετών, και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμό με γνωσιακές ικανότητες σημαντικά μεγαλύτερες από το σημερινό μέγιστο επίπεδο μεταξύ άλλων. Διάφοροι υποστηρικτές της ιδέας πιστεύουν πως αυτό μπορεί να συμβεί στα επόμενα 20-50 χρόνια ενώ άλλοι (και ποιο σοβαροί κατά την γνώμη μου) δεν είναι διατεθιμένοι να κάνουν προβλέψεις για τον χρονικό της ορίζοντα. Γράφει ο Ματθαίος: “Το 2005, ο εφευρέτης-μελλοντολόγος Ray Kurzweil έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο υποστήριζε ότι χάρη στην εξέλιξη της τεχνητής νουμοσύνης, έως το 2045 θα έχει κατασκευαστεί η πρώτη τέτοια οντότητα δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα αυτού του πολιτισμού.” Ο Κurzweil φέρνει το γεγονός στα χρονικά περιθώρια που έχουν πολλοί από τους αναγνώστες σε αυτό τον πλανήτη, κάνοντας την υπόθεση μιας εκθετικής πορείας της τεχνολογικής προόδου – μια υπόθεση που έχει χαρακτηριστεί άκρως μη-ρεαλιστική. Για παράδειγμα, ο ιστορικός της τεχνολογίας Vaclav Smil έχει γράψει πως η δεκαετία με την πιο δραματική καινοτομία στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν αυτή του 1880! (η αναφορά εδώ). Το επιχείρημα έχει βάση στην υπόθεση των φθίνουσων αποδόσεων στην ανθρώπινη καινοτομία λόγω της δυσκολίας νέων ανακαλύψεων με την πάροδο του χρόνου μιας και τα λεγόμενα “low hanging fruits” μαζεύονται πρώτα (παρενθετικά, σχετικά θέματα έχουν αναλυθεί με πολύ ενδιαφέρον τρόπο εντός μοντέλων οικονομικής μεγέθυνσης από τον οικονομολόγο Κωνσταντίνο Αλεξανδράκη).