Ο Λεβ πρέπει να έχει παίξει στο μυαλό του τον ημιτελικό του Ντέρμπαν πολλές φορές. Εκεί, η Ισπανία είχε αποδειχτεί τοίχος για την μέχρι τότε καταιγιστική ομάδα του. Το τίκι-τάκα των Τσάβι, Ινιέστα, Αλόνσο και Μπουσκέτς την είχε αναγκάσει να αμύνεται διαρκώς, πιο πίσω απ’ ότι συνήθως, εκτός σχήματος και χωρίς περιθώρια να ξεδιπλώσει την τρομερή της κόντρα. Ο Σβάινι και οι χλωροπόδαροι Κεντίρα και Εζίλ είχαν βρει τα σκούρα ανάμεσα στα απίθανα μικρά ανθρωπάκια του Αλέκου Θεοφιλόπουλου (πού ήταν αυτός φέτος;;). Θα έχει φανταστεί ο Λεβ πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα αν είχε σ’ εκείνο το ματς το Μίλερ, αλλά δεν μπορεί παρά να ξανάπαιζε και την επιλογή του αντικαταστάτη του. Τότε είχε να διαλέξει ανάμεσα στον πιτσιρικά Τόνι Κρόος και στον έμπειρο και πιο συνηθισμένο στην πτέρυγα, Πιοτρ Τροχόφσκι. Πήγε με τον δεύτερο, που δεν ακούμπησε. Έβαλε τον Κρόος με το ματς ακόμα στο 0-0, αλλά με τους χαφ του ήδη σκασμένους και την Ισπανία να σφίγγει τη θηλιά.

Στο Ματς του φετινού Euro, τον ημιτελικό με την Ιταλία του Πραντέλι, το δίλημμα ήταν πάλι εκεί. Τις προηγούμενες μέρες ο Λεβ δήλωνε ότι η Γερμανία δεν θα άφηνε τους Ιταλούς να της μάθουν μπάλα, να επιβάλουν το παιχνίδι τους. Πολλοί διάβασαν δήλωση πίστης στο σύστημα της Νατσιοναλμανσαφτ. Ήταν το ακριβώς αντίθετο. Ο Λεβ ετοιμαζόταν να αλλάξει σχήμα, νομίζω για πρώτη φορά στην καριέρα του σαν εκλέκτορας της Γερμανίας, μεσούσης μεγάλης διοργάνωσης. Ο Κροος δεν ήταν πια ο μικρός της Ν. Αφρικής, αλλά σχεδόν εστεμμένος διάδοχος του Σβάινι — κατά πολλούς καλύτερός του. Και είχε έρθει η ώρα να παίξει το what-if, ένα ματς νωρίτερα απ’ ότι το υπολόγιζε, αλλά με ομάδα που, όπως και η Ισπανία, επιδιώκει την αριθμητική υπεροχή στο κέντρο. Ο Λεβ πήρε τον άξονα, κυριάρχησε απόλυτα στο πρώτο εικοσάλεπτο, μεγάλωσε τη γηπεδική του υπεροχή στο β’, αλλά έχασε και πήγε σπίτι του. Αυτή τη φορά με περισσότερα δάκρυα και λιγότερους επαίνους. Και με πικρή ειρωνία ότι τα γκολ των Ιταλών προήλθαν από την πτέρυγα που είχε αφήσει περισσότερο εκτεθειμένη. Αν υπήρξε καλή τύχη στη Βαρσοβία, πήγε με εκείνον που δεν φοβήθηκε να παίξει τη δική του μουσική.

Κι έτσι στον τελικό φτάνουν δύο ομάδες που ρίχνουν, η καθεμιά με τον τρόπο της, το βάρος στο κέντρο, και κυρίως στον άξονα. Στηριζόμενες σε παίκτες που, δημιουργικοί ή όχι, ξέρουν να κρατούν και να πασάρουν καλά τη μπάλα και κινούνται μη συμβατικά. Είναι μια σημαντική αλλαγή σε σχέση με αυτά που είδαμε στη Ν. Αφρική και ίσως ένα ακόμα σημάδι επικράτησης των στοιχείων που καθιέρωσε στο παιχνίδι η Μπάρσα του Πεπ Γκουαρντιόλα και που — ειρωνία, πάλι — δουλεύουν εδώ και αρκετό καιρό και οι Γερμανοί, κυρίως στις μικρές τους εθνικές.

Μένει να δούμε πόσο καθοριστική θα αποδειχτεί αυτή η ζώνη του γηπέδου στην εξέλιξη του τελικού. Στο ματς των ομίλων ήταν απόλυτα, με τα δυο γκολ να έρχονται από ενέργειες στον άξονα. Αυτή τη φορά μπορεί να δούμε κάτι διαφορετικό. Κάπου στο Κίεβο, αυτή την ώρα, ο Αντόνιο Κασάνο ονειρεύεται σφήνες στην πλάτη του Τζόρντι Άλμπα.

Ίσως, αν βάλουμε πλάι-πλάι το προ δεκαετίας ματς Άγγλων και Σουηδών στην Ιαπωνία με το χτεσινό, να δούμε μια εξήγηση γιατί βαρεθήκαμε ήδη το Seven Nation Army στο φετινό Γιούρο: καλές επιθέσεις, πιο κάθετο και μαζί πιο απλωμένο ποδόσφαιρο, ναι. Αλλά και άμυνες σλάπστικ. Μέσα στον ενθουσιασμό για τις συνεχείς ανατροπές και το χάι ντράμα του Κιέβου, φανταζόμουν το Λάγκερμπακ και το Σβεν να κλαίνε αγκαλιά σε κάποιο παρακμιακό μπαράκι με ασπρόμαυρη τιβί.

Αλλά η μεγάλη ιστορία χτες βγήκε από τον κατακλυσμό του Ντόνετσκ και είναι ότι η Γαλλία, μετά από 6 χρόνια, ξαναβρίσκει σφυγμό στη μεγάλη σκηνή — με τη γενιά-υπό-σκιά να μοιάζει επιτέλους έτοιμη να πάρει τα πράγματα στα χέρια της: Μπενζεμά, Νασρί, Μπεν Αρφά και ο κάποτε εκκολαπτόμενος σούπερσταρ, Ζερεμί Μενέζ. Λ’εσπουάρ μερ αν ντερνιέ, Δήμητρα.

Απόψε αρχίζουν οι μπέλλες: τέσσερα βράδια, τέσσερα θρίλερ. Προβλέψεις ανά όμιλο:

[Α] Ρωσία-Πολωνία: Είπαμε, λ’εσπουάρ μερ αν ντερνιέ, αλλά θα χάσουμε αρκετούς φίλους αν πετάξουμε έξω αυτή τη Ρωσία. Είναι σαφώς η πιο δυνατή ομάδα του ομίλου, παίζει ωραία μπάλα και προβλέπω πορεία τουλάχιστον ανάλογη του ’08, έστω κι αν τα πνευμόνια του Αρσάβιν δεν αντέχουν το ίδιο. Περιμένω την Ελλάδα πιο συγκεντρωμένη στο ξεκίνημα (και θυσία ο καημένος ο Χολέμπας, μάλλον σε ρόλο Ιφιγένειας). Και να αποφύγουμε όμως το γρήγορο γκολ, κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ρισκάρουμε τη ρωσική κόντρα — και τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Στο άλλο ματς βλέπω Πολωνία, που μετά την παραλίγο καταστροφική πρεμιέρα έπαιξε ωραία μπάλα με τους Ρώσους. Η Τσεχία δεν μου φαίνεται ομάδα που μπορεί να πάρει αποτέλεσμα αμυνόμενη και ειδικά αμυνόμενη απέναντι στο τρίο της Ντόρτμουντ. Αν παίξει ο Ροζίτσκι και είναι υγιής, το ματς θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

[Β] Γερμανία-Πορτογαλία: κι εδώ υπάρχει μια ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, αλλά να θες +2 με την Πορτογαλία (έστω κι αν δεν είναι η Πορτογαλία-μπετόν της Ν. Αφρικής) και ταυτόχρονα αποτέλεσμα στο άλλο ματς, δεν είναι ακριβώς η θέση που ονειρευόσουν να βρίσκεσαι ως φιναλίστ του μουντιάλ. Οι Γερμανοί, που δεν είναι ακόμα και με τα δυο πόδια στους 8, πες πως κερδίζουν. Εσύ; Κρατάω το obit για τη Δευτέρα, μαζί με την κριτική για την κάπως γερμανικότερη Γερμανία του ’12.

[Γ] Ισπανία-Κροατία: η παρουσία τριών PIIGS, των Κροατών και του Τραπ, με φόντο το αλήστου μνήμης 2-2 του Οπόρτο το ’04, εγγυάται τρομερό ψικοντράμα. Αν το έκαναν οι Σκανδιναβοί, γιατί να μην το κάνουν κι αυτοί; Νομίζω ότι δεν θα το κάνουν, αλλά θα μιλήσει το Άιρις πράιντ. Όπως και να ‘χει δεν θα παίξει χαιρεκακία εδώ στο RT. Η Ιταλία του Πραντέλλι μου αρέσει πολύ κι αν καταφέρει να βγει ζωντανή από το θρίλερ της Δευτέρας πάει φουλ για τετράδα με τις ευλογίες της σύνταξης.

[Δ] Γαλλία-Αγγλία: Οι Γάλλοι πολύ δύσκολα θα τα σκατώσουν τώρα. Οι Άγγλοι, renowned experts at snatching defeat from the jaws of victory, αυτή τη φορά θα χρειαστεί να αντέξουν μόνο την πίεση της εξέδρας. Δεν τους βαραίνουν οι τρελές προσδοκίες των tabloids, δεν τους τρομάζει η ανύπαρκτη ποιότητα των Ουκρανών.

Εντιμότατοι φίλοι μου.

Δέχομαι με ιδιέτερη χαρά και προφόντα σοντισφατσιόνε την μεγάλη τιμή του καρίσσιμο Τζώρτζιο να με ανασύρει από το χρονοντούλαπο ντελλα Στόρια, κι έκκολο νάμαι πάλι εδώ σε τούτο το ζεστό ανγκολίνο ντελ τσιμπερσπάτσιο, για να μοιραστώ μαζί σας τις μεγάλες στιγμές και συνγκινήσεις του Έουρο 2012 Ουκραΐνα-Πολόνια, και να σας εξηγώ με κάθε λεπτομέρεια την στρατετζία και την τάττικα του κομμισσάριο τέκνικο ιταλιάνο Τσέζαρε Πραντέλλι.

Καταλαβαίνετε βέβαια καλά πως από την ούλτιμα βόλτα που ήμασταν μαζί τα πράγματα έχουν αλλάξει ραντικαλμέντε. Γιατί εσείς, δυστυχώς επτωχεύσατε, και προσπέσατε στην Καντσελλιέρα Μέρκελ για βοήθεια, κι αυτή βέβαια σας έχει κάνει τη ζωή μπιτσυκλέττα.

Κι εγώ με τη σειρά μου έζησα το δικό μου φαλλιμέντο περσονάλε, και δεν είμαι πια εκείνο το mostro di fortezza και φόβητρο κάθε αββερσάριου που τούττι εσείς τόσο αγαπήσατε, μα σολαμέντε ένας ξωμάχος της μπάλλας και μια curiosità των γηπέδων, όπως ο Μασσίστας και ο Κουταλιανός. Και πρόσφατα αποχαιρέτησα με δάκρυα στα μάτια το Μιλανέλλο, και είπα στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, θα σας πάρω να φύγουμε σ´άλλη γη σ´άλλα μέρη, που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς πια δεν μας ξέρει.

Έτσι λοιπόν δεν σας στέλνω την ανταπόκριζη μέσα από τ´αποδυτήρια της σκουάντρα ατσούρα, μα από την αναπαυτική πολτρόνα σαλονιού στην πατρική μου κάζα Γκατούζο, όπου προχτές και πάλι παρεβρέθηκα για να δει η μαμά τα εγγόνια της κι όλοι οι άλλοι την γκιγκαντέσκα παρτίτα Ιτάλια κόντρο Σπάνια. Κι όπου φυσικά όσα χρόνια κι αν περάσαν κάποια πράγματα δεν άλλαξαν, όπως ότι ο Πατέρας τσακώνεται διαρκώς με τον τσίο Κορνέλιο, και ανεβάζει μετά πίεζη, και η μαμά ανχώνεται. Με μόνη ντιφφερέντσα πως με τα όσα συννταρακτικα σας έχουνε συμβεί η πάρλα τους έχει πια συχνά να κάνει με την όμορφη πατρίδα σας, την Μπέλλα Γκρέτσια.

(more…)

Αγαπητέ οικοδεσπότη, θενκ γιου φορ δε ιντροντάκσιο.

Ξεκινάω κι εγώ συνοπτικά, following your lead (οι ευγένειες θα κοπούν στα νοκάουτ, ως συνήθως). Μπούλετ πόιντζ μετά τις πρώτες δυο ημέραι:

1. Εσύ αναγνώστη που βιάζεσαι να ξεγράψεις τους Ολλανδούς, think again. Χθες δεν τους έκατσε, αλλά διατηρούν τη συνοχή και την ποιότητα του προηγούμενου mundial. Ο Φαν Πέρσι δεν θα ξανακάνει τόσο κακό ματς. Ήδη έχει στηθεί σκηνικό μάχης για τις επόμενες αγωνιστικές του ομίλου.

2. Ναι, δεν άρεσαν οι Γερμανοί. Αλλά όπως έχει πει και ο σοφός τάδε, “άντε κέρδα τους” http://canadianviagras.com/. Η αρμάδα του Λεβ είναι για Το Γκαζόν το μέγα φαβορί τούτης εδώ της πολυαναμενόμενης διοργάνωσης.

Υγ: Παναγία μου, τι στόπερ είναι αυτός ο Χάμελζ;

3. Ακόμα τρέχει, κλείνει χώρους και μοιράζει παιχνίδι ο εικονιζόμενος Ντενίσοβ. Ο MVP των δυό πρώτων αγωνιστικώνε. Τι θες  να σου πω για τη Ρωσία; Τα είδες, σε εντυπωσίασε. Φαίνεται να τα έχουν όλα: ταχύτητα, ωριμότητα, βάθος, συνοχή, ταλέντο, τερματοφύλακα. Οι κάθετες του ροζίτσκι βέβαια τους άνοιγαν στα δύο. Ίδωμεν.

4. Κυριάκος Παπαδόπουλος: ΝΑΙ!

Χφρσσστ….φφσσστ…τσικ-τσικ. Ένα-δύο…

This here blog crawls back to life for yet another footie-fest! Εκτός από τα δικά μου τα βαρετά τα περιγραφικά, θα έχουμε και εκλεκτούς κοντριμπιτέρ: το ραψωδό του τίκι-τάκα, τροπαιούχο Ελβετιών και Αυστριών και θριαμβευτή της Νοτίου Αφρικής, Γκαζόν, το μαέστρο του μπλάκμπορντ, Πίχατσεκ (που ακόμα ψάχνει να αναλάβει ομάδα της Καφ ή της Κονκακάφ, έστω, για τα προκριματικά του μουντιάλ), ψήνω και το Ρίνο, που ως εκκολαπτόμενος αλενατόρε μπορεί να προσφέρει και κομεντάριο τέκνικο ντι άλτο λιβέλο στον Πραντέλλι. Η Δήμητρα αυτή τη φορά δεν ταξίδεψε, για λόγους ιδεολογικούς, λέει. Έχει ξενερώσει δε τόσο πολύ με τη Γαλλία από την εποχή του Ντομενέκ, που δεν έχει δώσει ούτε μια ευκαιρία στον καημένο το Λοράν.

Να μην τα πολυλογάω, αρχίσαμε καλά. Η Ελλαδάρα συνεκίνησε αλλά αποδεκατίστηκε, η Ζενίτ έκανε το ξεκίνημα που θα ήθελε ο Λεβ, κι αν ακόμα και στον όμιλο των χασμουρητών είδαμε χάι ντράμα, επτά γκολ και διαστήματα καλής μπάλας, φανταστείτε τι μπορεί να δούμε σήμερα.

Προγνωστικά μόλις τελειώσει η 1η αγωνιστική — θα’ναι κι αμαρτία να γκαντεμιάσω τα άλογα της αποψινής κούρσας.

Τι περιμένω να δω:

1. Αν η Οράνιε θα τολμήσει να παίξει ωραία μπάλα στον όμιλο του θανάτου. (πρόβλεψη: 270′ Ντε Γιονγκ)
2. Αν ο Μάριο Γκόμες θα καταφέρει να κρατήσει επιτέλους το ρόλο του βασικού στράικερ. (πρόβλεψη: ιτς α τόσσαπ, δώστε μου δυόμιση ώρες)
3. Αν η Ιταλία θα περάσει στους 8 παίζοντας και μπάλα. (πρόβλεψη: 270′ ελκυστικού rebranding)
4. Ποιό θα είναι το μαύρο άλογο της οκτάδας (πρόβλεψη: το είδαμε χτες)
5. Πώς θα αντέξουν οι Άγγλοι χωρίς παράλογα ψηλές προσδοκίες.
6. Τον Τραπ! Αν βρω κι αυτή την παλιά φανέλα του Πολ Μαγκράθ, θα την κάνω στολή του Γιούρο.
7. viagra vs cialis
8. generieke viagra vs generieke cialis
9. kontraindikation von viagra soft
10. benutzen sie viagra auf eine sichere weise
11. korea viagra pills

Κάρι αμίτσι, κάρο Τζώρτζιο.

Ξέρω καλά ότι στις δύο προηγούμενες εβδομάδες που μας πέρασαν εσείς όλοι είχατε στο μιαλό σας σολτάντο τη δοξασμένη νατσιονάλε ντι Γκρέτσια. Σίγουρα θελήσατε να την ιπποστηρίξετε πιστά και απερήσπαστα για να καταφέρει το κάτι καλύτερο δυνατών, και για να ξαναεπαναλάβει τα όσα θαυμαστά που σας χάρισε στο τριονφάλε Έουρο ντούε μίλα κουάττρο. Λυπάμαι ονεσταμέντε που τα πράγματα ήρθαν κοζί ανάποδα, κι απογοητέφτηκα κι εγώ όπως κι όλοι μας από το μόντουλο τάττικο του Ώτο Ρεχάνγκελ, και την αίκβαση της μεγάλης αυτής προσπάθειας. Και καταλαβαίνω καλά πως μόλα ταύτα που σηνέβησαν δε σας περίσσεψε χρόνος να σκεφθείτε εμένα τον παλιό φίλο σας που ονομάζωμαι Ρίνο Γκατούζο, κι έτσι δεν σας έλειψα καθόλου.

Όμως για κακή σας τύχη εσείς μου λείψατε αφάνταστα, και τώρα να ΄μαι πάλι εγώ εδώ πέρα. (more…)

(Τηλεγραφικά, με ενοχλητικό ύφος Φελιπάου)

Γιούρο: Εξαιρετικό. Παραδοσιακά, το κριτήριο επιλογής αλόγου οφείλει να είναι: αυτό που θα κάνει τον μέσο εννιάχρονο να κοιμάται αγκαλιά με μια μπάλα. Δηλαδή, ο Ρουστού να σηκώνει την κούπα [ελληνική αθλητικογραφία 101] στον ουρανό της Βιέννης, το βράδι της 29ης Ιουνίου [/ΕΑ 101]. Όταν παίζουν οι Τούρκοι (ή σουτάρει ο Ποντόλσκι-δε-χόσπιταλ-κίλερ), ζωντανεύουν τα πάνελ παλιών ποδοσφαιρικών κόμιξ. Αν κάποιος πικρόχολος, που έχασε “το όβερ με το μαλάκα τον Παβλιουτσένκο”, σας πει ότι θα τους το δώσουν για να διαφημιστεί η επερχόμενη ολυμπιάδα στο Εσκί Σεχίρ, μην τον πιστέψετε. [σχετικά, ας πούμε: Homo Ludens]

Απαραίτητη και η Ιταλία στα νοκ άουτ, γιατί αθλητική διοργάνωση, κόμιξ και ριάλιτι χωρίς villain είναι σούπα. Κι ας μένουν οι Ισπανοί τρίτη νύχτα άυπνοι απόψε – ταφ, κάπελα Αραγόνιες. Για την Οράνιε δε λέω κουβέντα. Θα αποτύχουμε, θα ξεσκεπαστούμε, ο Χους θα μας λιώσει (jinx-meister, me).

Η Ελλάς έπεσε αξιοπρεπώς: κόνδορας προ τετραετίας, παρ φέτος. Προς τι ο ορυμαγδός;

Ζήμενς: Για την κυβέρνηση είναι η ημέρα της μαρμότας. Πάλι [ΓΥΠΣ24Ω] θα χυθεί φως, άπλετο φως [/ΓΥΠΣ24Ω]. Για τον ΓΑΠ, μια από τα ίδια, φοβάμαι: η εικοστή ευκαιρία να κάνει αυτό που δεν έκανε τις προηγούμενες 19. Για το 80% των ψηφοφόρων, καλοκαιρινή διασκέδαση. Για τη ΦΣ: το τέλος της μεταπολίτευσης (which brings us back full circle to Groundhog Day)

Ιρλανδία: Αν δεν μπορεί να νικηθεί με σωστή ενημέρωση, η τυραννία των low-information voters και του εύκολου αντιευρωπαϊσμού μπορεί να αντιμετωπιστεί με σωστό μάρκετινγκ. Και εκεί γραφειοκράτες και πολιτικές ελίτ της ΕΕ έχουν αποτύχει οικτρά (παρά το πάντα εξαιρετικό επιχείρημα “ψηφίστε ναι, γιατί.. .εε.. σοβαρευτείτε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή… και στο φινάλε θα ψηφίζετε μέχρι να σκάσετε”). Τέτοιου τύπου δημοψηφίσματα είναι προβληματικά εργαλεία άμεσης δημοκρατίας, αλλά εδώ φοβάμαι ότι έχουν γίνει μονόδρομος. [σχετικά: talos/MadNihilist, kuk, Χατζησωκράτης, Δελφίνοι, Schöpflin]

Πανεπιστήμια: είναι ένδειξη μεγάλης και εδραιωμένης κατάντιας, όταν περισσότερο απ’ όλα σε ενοχλεί το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να κυνηγάει ψήφους στο βόθρο, με την κάλυψη/σιωπή της εγχώριας προοδευτικής σκέψης. Η κατάντια είναι μεγάλη και ο ΣΥΡΙΖΑ με ενοχλεί. [σχετικά: Helion, Καρκαγιάννης]

Ομπαμαμέινια: Το ερασιτεχνικό pandering στο AIPAC μας πάγωσε λίγο, αλλά η εμφάνιση της Μισέλ στο The View αποκατέστησε τις ισορροπίες. Οι δημοσκοπήσεις του Ιουνίου δεν είθισται να βγάζουν πρόεδρο το Νοέμβριο, αλλά σκορπάνε κάνα χαμόγελο πού και πού: bounce accomplished; all your batlleground are belong to us.

Λογοκρισία, κριτική και χέιτ σπιτς στο ελληνικό ιντερνέτ: στενάχωρα πράγματα. Και εδώ φταίνε οι γραφειοκράτες των Βρυξελών και το ελληνικό στερεότυπο για τον βλάκα βορειοευρωπαίο. Και οι έξι πατούσες της βρετανικής Κολομβίας. [σχετικά: Παναγιωτίδης via Sraosha]

Γιατί οι δρόμοι τρέχουν χιαστί, κι έτσι εσείς κατοτροπώσατε την Τουρκχία, τη Μάλτα και τη Νορβέτζια, κι εμείς την σκληροτράχειλη Σκότσια, και τώρα θα βρεθούμε όλοι μαζί παρέα στο Έουρο ντούε μίλα όττο.

Κι εγώ δε βλέπω πια την ώρα να περάσει ο χειμώνας και να έρθει το καλοκαιράκι με το γκράντε αππουνταμέντο ντι Αούστρια-Ζβίτσερα, και είμαι ιδιαίτερα εφτηχής για ότι θα είναι εκεί και θα δώσει το παρόν και η δικιά σας νατσιονάλε ντι Γκρέτσια. Γιατί η ομάδα σας είναι από πάστα ντι καμπιόνι και ξέρει να κερδίζει a la italiana, κι ο ηγέτης σας ο Τζώρτζιο Καρανκούνης έχει διαπρέψει στο καμπιονάτο κι έχει πολλούς φίλους στην Ιτάλια, και κυρίως τον Ματτεράτσι. (more…)