Τα πιο “καυτά” brands του 2004, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ετήσιας δημοσκόπησης του Brandchannel:

1. Apple
2. Google
3. IKEA
4. Starbucks
5. Al Jazeera (!)

Ο Jeff Jarvis φωτογραφίζει την Ιρακινή μπλογκόσφαιρα, ανήμερα των εκλογών.

Εκπέμπει από τα παλιά Μπααθικά Ίντερνετ καφέ, που σιγά σιγά ξαναστήνονται – χωρίς φίλτρα. Διεκδικεί και αυτοσαρκάζεται. Είναι πιο πολύχρωμη από τη θάλασσα των πορτοκαλί μπλόγκερς του Κιέβου που γνωρίσαμε τον περασμένο μήνα, αλλά και πολύ πιο δυσανάγνωστη. (more…)

Mια τεράστια μόδα των καιρών βρίσκει τσαχπίνικη εφαρμογή – δώσε βάση Orkut! Το κοινωνικό δίκτυο του σεξ σε λύκειο της Αμερικής, όπως το αποτύπωσε ερευνητής του OSU, καταρρίπτει όλους τους μύθους που στοίχειωσαν τα σχολικά μας χρόνια – και δείχνει πως κι εσύ ακόμα ο κακομοίρης που πήγες με μια μόνο κοπέλα όλα εκείνα τα χρόνια, μπορεί να έχεις μαζέψει τα ΣΜΝ άλλων σαράντα [γράφημα και κείμενο].

Κραυγαλέος βέβαια ο ρατσισμός κατά της σιωπηρής πλειοψηφίας των ασύνδετων σημείων. Τι διάολο, δεν έχουν μπλο και μπλου στα λύκεια της εσπερίας;

(απ’ το σταχτί το μολσκιν του μετα-μετα και της ντεριβατίβας)

Αν το κόμεντ είναι νεύμα, το λινκ είναι αγκαλιά; Και το μονόπρακτον; Τι είναι το μονόπρακτον;

Ωραία γυάλιζε αυτό το φύλλο μετά τη νεροποντή. Ένα μικρό εβενμάν. Και μιρουάρ συρεάλ, λες κι έβρεχε Σμιρνόφ. Αν το στεγνώσει τώρα κάποιος με στατιστικά πακέτα και νέτγουορκ μάπινγκ και τάιμς νιου ρόμαν δωδεκάρια και το στείλει για δημοσίευση σε ζουρνάλ ανθρωπολογίας, ας κάνει τουλάχιστον ένα τρακμπάκ.

250 γρ. σάκχαρι ντεμεράρα

Τό ‘στειλε ο Κώστας Ψ. στη λίστα την καλή, απ’ όπου και το προωθώ. Συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου για το ΕΣΕΤ και τα προβλήματα της έρευνας στην Ελλάδα. Με βρίσκει γενικά σύμφωνο αν και είμαι βέβαιος ότι πολλά σημεία επιδέχονται αντίλογο.

Ο Νανόπουλος κάνει π.χ. μια απλούστευση σε ότι αφορά το “Αμερικανικό θαύμα,” το οποίο δε συνέβη ούτε χάρη στην ανοικτή κοινωνία των ΗΠΑ, ούτε χάρη σε κάποιους πεφωτισμένους πολιτευτές που αποφάσισαν να δώσουν έμφαση στη βασική έρευνα για την προώθηση της γνώσης και της ανταγωνιστικότητας στις αγορές επιστήμης-τεχνολογίας (σήμερα μάλιστα υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο περικοπών στη χρηματοδότηση βασικής έρευνας από το Ρεπουμπλικανικό Κονγκρέσο). Αντίθετα, ήταν πρώτα και κύρια αποτέλεσμα των εξωφρενικών στρατιωτικών δαπανών, που ξεκίνησαν αμέσως μετά το τέλος του Β’ ΠΠ και εντατικοποιήθηκαν μετά την εκτόξευση του Σπούτνικ από τους Σοβιετικούς το ’57. Η απαγγίστρωση απ’το Υπουργείο Άμυνας ξεκίνησε μετά τον Πόλεμο του Βιετνάμ και ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Έχει σημασία η καλή γνώση του ιστορικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο εξελίχθηκε ένα μοντέλο που φιλοδοξείς να αντιγράψεις.

Ήθελα εδώ και κάμποσο καιρό να γράψω κάτι για την πτώση των μεγάλων bittorrent trackers και τις μεγάλες αλλαγές που έρχονται. Δεν επρόκαμα όμως και με πρόκαμαν οι – πολύ ενδιαφέρουσες – εξελίξεις. Κυκλοφόρησε χτες λοιπόν η πρώτη δημόσια beta του eXeem, του νέου, αποκεντρωμένου tracker app που ετοίμαζε εδώ και καιρό – και με άκρα μυστικότητα – η ομάδα του Suprnova. Κακό interface και πολλές διαφημίσεις, αλλά δουλεύει μια χαρά. Θα το βρείτε εδώ. [Windows only]

Σε άλλα νέα, σήμερα έκαναν την εμφάνισή τους στα μαγαζιά τα νέα προϊόντα της Apple – το mac mini και το ipod shuffle. Έχουν γραφτεί γι’ αυτά τόσα πολλά τις τελευταίες μέρες, εδώ και αλλού [1, 2], που δεν περίμενα να εκπλαγώ στην πρώτη δια ζώσης επαφή μαζί τους. Eppure…!

Το mac mini είναι απίστευτα, αδιανόητα μικρό! Δε μπορούσα να το φανταστώ, βλέποντας τις φωτογραφίες. Έχει footprint μικρότερο από το μέσο mouse pad – και πολύ λέω – και βάρος πραγματικά αμελητέο. Και μια έκπληξη απ’την πλευρά του μαρκετινγκ: η πολύ low profile εμφάνιση του mini. Ούτε launch πάρτι τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, ούτε φάτσα κάρτα στη βιτρίνα του Apple Store (όπου κυριαρχούν ακόμη το μελανέρυθρο ipod των U2 και το νέο iMac).

Στο μεταξύ οι pundits εξακολουθούν να ψάχνουν το πορτάκι για το μυαλό του Jobs. Ο πολύς Bob Cringely για παράδειγμα βλέπει το mac mini ως όχημα επέκτασης του iTMS στον κόσμο της online διανομής HD video [link]. Δείτε κι αυτό το chart, με τίτλο Apple’s Tipping Point: Macs for the Masses (ο Σάκης ειδικά θα το βρει πολύ ενδιαφέρον).

Τα μάλα με συνεκίνησε η συνεισφορά του εξωτικού καμπινέ* λεκτικών εδωδίμων του αγαπητού Κουκουζελί στη διάσωση της πολιτιστικής κλερονομιάς του Μπορντόι. Κλείνω, γλυκιά μέθη της ιντερτεξτυαλιτέ, με μια παραπομπή στην παραπομπή (ιδέτε και τους υπέροχους χάρτες, γευτείτε και τις λοιπές νοστιμιές).

* Σχωράτε μου το στρατηγακισμό – πρόκεται περί γαλλικής λέξεως.

(από το δαμασκηνί βιβλίο της γλωσσοπλαστικής)

Κάθε Πέμπτη απόγευμα βλέπω τα πιτσιρίκια του φροντιστηρίου αγγλικών της Χέλγκα Μπράουερ να αφισοκολλούν στην κεντρική πλατεία του Κλάκσβικ τη χυδαιότητα της εβδομάδος. Συνήθως πρόκειται περί λέξεων κακοήχων και γκροτέσκων, που μπορεί να απαντώνται στον αποδυτηριάκια ή τα εσεμές του Φέιμ Στόρι, αλλά δεν κάνουν για τα κείμενα της Δήμητρας. Αυτή τη βδομάδα όμως, ο οχετός της κυρίας Μπράουερ έβγαλε κάτι ενδιαφέρον. Δεν επιθυμώ τούτη την ώρα να εξηγήσω γιατί τα πιτσιρίκια αφισοκολλούν χυδαιότητες, ούτε γιατί η λέξη kerfuffle είναι χυδαιότης (αλλά μετά χαράς θα το κάνω στον αστερίσκο *). (more…)

Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, έτσι και σήμερα η γη της ελευθερίας και της ευκαιρίας παίρνει ένα long weekend για να θυμηθεί τα έργα και τις ημέρες του Martin Luther King Jr. Κάνοντας μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σήμερα το πρωί, το βλέμμα μου σταμάτησε πάνω σ’ένα μικρό βιβλιαράκι, που σα να είχε την τιμητική του στις προθήκες. Ήταν μια συλλογή ποιημάτων του Langston Hughes – μεγάλη μορφή της αποκαλούμενης Αναγέννησης του Χάρλεμ, τη δεκαετία του ’20. Ξεφυλλίζοντας τη μικρή συλλογή παρατήρησα ότι, στο πνεύμα της ημέρας, ξεχειλίζει αισιοδοξία – ο κόσμος όλος, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, μια μεγάλη αγκαλιά. Ίσως γιατί λείπει το πιο απελπισμένο, όμορφο και προφητικό έργο του:

What happens to a dream deferred?

Does it dry up
like a raisin in the sun?
Or fester like a sore–
And then run?
Does it stink like rotten meat?
Or crust and sugar over–
like a syrupy sweet?

Maybe it just sags
like a heavy load.

Or does it explode?

Όταν ο Hughes πέθανε, ένα περίπου χρόνο πριν τη δολοφονία του King στο Memphis, το όνειρο είχε ήδη εκραγεί.

Το Άλεφ είπατε; [link]