Αρχείο: May, 2005


 

31.05.2005

Deep Throat: Η αξία των ταπεινών ελατηρίων

, 8:35 pm

Τελικώς, αντί για μεταθανάτια αποκάλυψη, είχαμε ένα περίεργο coming out party. Ο θρυλικός Deep Throat, η πιο διάσημη ανώνυμη πηγή της ιστορίας, ομολόγησε – με λίγο σπρώξιμο από την οικογένειά του και μέσω του δικηγόρου του, John D. O’ Connor – στο Vanity Fair (!). Η είδηση διέρρευσε αμέσως στο Δίκτυο. Απαλλαγμένη από το βάρος της υπόσχεσης του 1974, σύσσωμη η παλιά τρόικα της Washington Post (Woodward, Bernstein, Bradlee) έσπευσε να την επιβεβαιώσει. Ό άνθρωπός μας υπάρχει, λέγεται W. Mark Felt, και ήταν το νο.2 του FBI τον καιρό του Watergate. (more…)

 Έχει όνομα αυτή η κούφια αισιοδοξία, που αχρηστεύει το χτες, αρνείται το σήμερα και μεταθέτει το αύριο...

Dave Hickey 

Το υπερατλαντικό σωσίβιο που δεν έπιασε ο Σιράκ. Τρομακτική δουλειά, από έναν κορυφαίο spinmeister.
Ωραίο op-ed κόμικ της Marjane Satrapi, δημιουργού του πολύ δυνατού Περσέπολις. Όχι τόσο για την κατάρριψη ενός μάλλον ανύπαρκτου στερεοτύπου, όσο για τη σκιαγράφηση της τραγικής διάστασης της αμερικανικής περιπέτειας στο Ιράκ.

29.05.2005

Οι spammers της Stanford Daily

, 3:34 am

Απίστευτα χοντρό. Κάποιοι στην Daily εκμεταλλεύονται το “καλό όνομα” του domain που φιλοξενεί την online έκδοση της εφημερίδας και πουλάνε υπηρεσίες spamdexing στον υπόκοσμο του Ίντερνετ. Είναι περίπου το ίδιο κόλπο που συνελήφθη πριν λίγο καιρό να κάνει το σάιτ του WordPress. Την ιστορία “έβγαλε” ένας από τους διάσημους πιτσιρικάδες της Φάρμας – ο συνδημιουργός του browser με τον οποίο οι μισοί τουλάχιστον από σας διαβάζετε αυτό το κείμενο. (link)

"Ερμιόνη μου, χίλια συγνώμη, αλλά η Αλεξάνδρας ήταν τελείως πηγμένη. Τρία τεραμπάιτ! Σημειωτόν πηγαίναμε."
Μισή ντροπή δική τους, μισή ντροπή δική του. [Και λίγη εγώ, που γέλασα και το αναδημοσιεύω. -y]
Παραφράζοντας το ζωντανό θρύλο της καφενειακής διανόησης, Α.Κ.: "Γέρζι Ντούντεκ, ο Θεός να μου κόβει χρόνια και να στα δίνει τσίχλες!" Φαντάζομαι το χαμόγελο του Μπρους Γκρόμπελααρ.

24.05.2005

Στην Πυρά!

, 12:22 pm

Μπονσουάρ φίλες μου και φίλοι. Πνιγμένη στη μελαγχολία με έφερε πίσω στο Φορογιόρ η έκτακτη πτήσις της Ατλαντίκ από την Κοτ Ντ΄Αζυρ σήμερα το πρωί. Γκραντ μεντιοκριτέ το φετινό φεστιβάλ. Αλλά ο αντισπανσάμπλ κόλαφος μπορεί να περιμένει. Διότι, δόξα τω Θεώ της ημετέρας Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, αι τέχναι ευδοκιμούν ακόμη πίσω στην πατρίδα.

Θυμάστε εκείνο τον Ιωακειμίδη, τον προβοκάτορα τεχνοκριτικό, που προ διετίας είχε σερβίρει τη μαθητιώσα νεολαία μας το πορνό του βέβηλου του Ντε Κορντιέ, ως τάχαμου μοντέρνα τέχνη; Που ανθέστη ο Ζωρζ ο Καρατζαφέρης, ωσάν Ζαν ντ’ Αρκ των ιδεωδών της Αναγεννήσεως, αλλά πέσανε να τον φάνε οι γκαλερίστες και οι καιροσκόποι; Το μίασμα τότε απεκαθηλώθη, αλλά η δυσοσμία παρέμεινε, χάρις στα σκουξίματα περί ελευθερίας της τέχνης, λογοκρισίες και άλλα κουραφέξαλα.

Τι χαρά λοιπόν που διαβάζω στη σημερινή Ελευθεροτυπία ότι η δικαιοσύνη της τεχνομήτωρος είναι αποφασισμένη να ανακόψει την κατρακύλα προς το βόρβορο. (more…)

Συγκλονιστική ιστορία. Θα ήταν καλύτερα να είχε βγει πολύ νωρίτερα - ή λίγο μετά τη σχετική δίκη.