The single most important thing a genuinely liberal person can do now is walk away from the house the left has built.

Άλλος ένας παλιός liberal νιώθει πλέον ιδεολογικά άστεγος – και σύμπασα η δεξιά πολιτική μπλογκόσφαιρα σπεύδει να του προσφέρει στέγη και τροφή. Η κριτική του για την αμερικανική αριστερά (κυρίως την ακαδημαϊκή) έχει, δυστυχώς, βάση. Όλα τα ιδεολογικά ταξίδια, όμως, έχουν και κάποιον προορισμό. Σκέφτομαι το Χόροβιτς πριν καμιά εικοσαριά χρόνια.

Διαβάστε τα σχόλια σ’ αυτό το post για να δείτε τη διαφορά μεταξύ Neoliberalism (νεοφιλελευθερισμού) και Libertarianism (μτφ;). Το πρώτο είναι μια οικονομική θεωρία φιλοσοφία εφαρμοσμένης οικονομικής. Το δεύτερο ένα σύστημα αξιών γύρω από την ελευθερία του ατόμου και τη σχέση του με το νόμο edmedicom.com/. Το δεύτερο διολισθαίνει προς το δογματισμό συχνότερα από το πρώτο.

Στο ίδιο thread γίνεται και μια δεύτερη συζήτηση – που μοιάζει με ελαφρώς tongue-in-cheek επανάληψη ενός γνωστού ιντερνετικού debate. Το site A, επικαλούμενο το δικαίωμά του στη διαχείριση της εικόνας και του ονόματός του, απαιτεί από το site B να μη συνδέεται σε αυτό. Στην πιο απλή της μορφή, η απαίτηση είναι απολαυστικά παράλογη. Είναι σαν ο συγγραφέας Χ. να μου απαγορεύει να προτείνω το βιβλίο του σε φίλους. (more…)

Έχει περάσει ένας χρόνος από τις φωτογραφίες του Αμπου Γκράιμπ. Ένας χρόνος που έχει δει την πλήρη κατάρρευση του μύθου των “μεμονωμένων πράξεων βαρβαρότητας.” Πώς έχει αντιδράσει σε όλα αυτά η παλαιότερη δημοκρατία του πλανήτη; Με την ποινική και πολιτική αμνήστευση των πραγματικών υπευθύνων – ενίοτε και την επιβράβευσή τους.

Ο μύθος της “στυγνής συμμορίας των νεοσυντηρητικών” δεν μπορεί να σταθεί ως άλλοθι για μια ευρύτερη αδράνεια, που αγγίζει, δυστυχώς, τα όρια της συνενοχής. (more…)

Ο Παύλος Οτελλίνι στο πηδάλιο του Chipzilla. Αν και το περιμέναμε, μια που κατά παράδοση στη συγκεκριμένη εταιρεία ο επόμενος χαλίφης γίνεται groomed χωρίς μυστικότητα ή μυστικοπάθεια από τα ανώτερα κλιμάκια των αξιωματούχων, είναι η πρώτη φορά που Διευθύνων Σύμβουλος της Ίντελ γίνεται κάποιος που πήρε το πτυχίο του σπουδάζοντας κάποια fluffy “επιστήμη” (ο Paul Otellini σπούδασε Οικονομικά στο USF και πήρε το MBA του από το UCB). Δεν αμφισβητώ στο ελάχιστο – μέχρις αποδείξεως του εναντίου – της ηγετικές δυνατότητες του νέου CEO, ούτε καν την πιθανότητα να έχει κάποιος οικονομολόγος ηγετικά προσόντα (σοβαρομιλώντας, ξέρω πολύ καλά ότι κλάδος σπουδών και ηγετικές ικανότητες δε συσχετίζονται). Αλλά αναρωτιέμαι τι είδους σεβασμό θα μπορέσει να “εκμαιεύσει” από τους “στρατιώτες” μιας εταιρείας που είναι τόσο επικεντρωμένη στην τεχνολογία. (more…)

Πριν λίγες ώρες η Sony απάντησε με την παρουσίαση του PS3, κι απ’ ότι φαίνεται εξουδετέρωσε το μομέντουμ του Xbox 360. Πέρα από το μέτριο σχεδιασμό και τα γελοία χειριστήρια* – που ανοίγουν, υποθέτω, την μέχρι τώρα ανεξερεύνητη αγορά των tactile system adapters -, η έκπληξη είναι ότι η Sony βρίσκεται πολύ πιο μπροστά απ’ ότι περιμέναμε. Ή τουλάχιστον κατάφερε να μας πείσει ότι βρίσκεται πιο μπροστά απ’ ότι περιμέναμε. Άνοιξη του 2006 λέει πλέον το πρόγραμμα. Έστω κι έτσι, το προβάδισμα των 3-4 μηνών (το Xbox 360 αναμένεται φέτος το Νοέμβριο) θα είναι το πιο ισχυρό χαρτί της Microsoft. Eκτός κι αν το εκπληκτικό μάρκετινγκ του PlayStation καταφέρει να μεταθέσει τη γιορτή των Χριστουγέννων. Διόλου απίθανο, για την εταιρία που ετοιμάζεται να λανσάρει πλέον κι επίσημα το “Reality Synthesizer.”

Βλέποντας πάντως τα βιντεάκια στο Gamespot και διαβάζοντας τα specs του Xbox 360 και του PS3, αρχίζω για πρώτη φορά να πιστεύω ότι βρισκόμαστε πια στο περιλάλητο inflection point.

* Δείτε τα στον ανανεωμένο CM.