Η Αμερική και η Αγγλία συμφώνησαν τελικά να ανοίξουν τον δρόμο για την παραγραφή χρεών 15 Αφρικανικών χωρών και τριών χωρών της κεντρικής και νότιας Αμερικής. Η επιλογή σύμφωνα με τους Αμερικάνους έγινε υπό όρους: οι χώρες έπρεπε να έχουν αποδείξει πως έχουν βελτιώσει θέματα διακυβέρνησης, μειώσει την διαφθορά και πως ασκούν “σοβαρή” οικονομική πολιτική. Οι Times του Λονδίνου καταγγέλουν όμως πως ορισμένα από τα πιο «διεφθαρμένα και αδυσώπητα καθεστώτα της Αφρικής» επωφελούνται τελικά από την συμφωνία. (more…)

(Με πρόλαβε ο dottore, που απ’ ότι πληροφορούμαι παρακολούθησε το keynote από ιδιωτικό feed =), αλλά αφού το συνέταξα, ας μην πάει χαμένο)

Όσοι φυλάτε τα λεφτά κάτω απ’ το στρώμα για εκείνο το Powerbook G5, καλύτερα ξεχάστε το. Η πραγματικότητά του εξαντλείται σε ευφάνταστες φωτοσοπιές και fan fiction.

Τα νέα για τη στροφή της Apple στην Intel είχαν γίνει γνωστά από το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας. Αυτό που επιβεβαιώθηκε οριστικά σήμερα στην ετήσια σύναξη των developers στο Σαν Φρανσίσκο, ήταν η πιο ακραία – και για κάποιους σαν τον υποφαινόμενο, απίθανη – εκδοχή. Από το 2006, τα Mac μετακομίζουν στην αρχιτεκτονική x86! (more…)

Έξι έχτου δυο χιλιάδες πέντε σήμερα και his Steveness ανακοίνωσε ότι από του χρόνου τα μηχανάκια που θα πουλάει η εταιρεία του θα έρχονται με το διαβόητο αυτοκόλλητο. Δεν ξέρουμε αν θα είναι ήδη κολλημένο ή η επικόλλησή του θα επαφίεται στον πατριωτισμό των ζηλωτών.

Προσωπικά δεν πίστεψα τη φήμη που κυκλοφόρησε αρχικά η WSJ και έπειτα το c|net, “but so what?” θα αναρωτηθείτε ορθότατα. Ο λόγος για την αλλαγή υποτίθεται ότι ήταν η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα roadmaps της Intel και της IBM όσον αφορά την υπολογιστική ισχύ των επεξεργαστών του μέλλοντος. Θα επανέλθω με λεπτομέρειες στα σχόλια ή σε επόμενο θέμα, αλλά εδώ θα αρκεστώ να υπενθυμίσω ότι η αλλαγή από τη Moto στην IBM το 2003 για τα CPUs των PowerMac βασίστηκε πάνω στη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα roadmaps της IBM και της Motorola όσον αφορά την υπολογιστική ισχύ των επεξεργαστών του μέλλοντος.

I, for one, welcome our new Intel overlords.

Μακάρι να αποδειχτώ εν θερμώ πεσιμιστής, αλλά πολύ φοβάμαι ότι “η άλλη, καλύτερη Ευρώπη,” αν ήταν ποτέ στη σφαίρα του εφικτού, βρίσκεται σφαγμένη στη μπανιέρα, παρέα με το ανεπαρκές πόνημα του Ζισκάρ Ντ΄Εστέν, την ώρα που η πλέον ετερόκλιτη συμμαχία ανοίγει σαμπάνιες. Δεν ισοπεδώνω. Στο σπίτι του “όχι” συστεγάζεται τέτοια ποικιλία κινήτρων, φόβων, επιδιώξεων, αξιών κι επιχειρημάτων που δε μπορεί κανείς να μιλά για πραγματική συμμαχία.

Γι’ αυτό άλλωστε οι πραγματικοί νικητές δεν μπορεί παρά να αποτελούν ένα τμήμα μόνο αυτού του 55-60% που μαύρισε την ΕΣΣ στα δυο δημοψηφίσματα αυτής της εβδομάδας. (more…)