Αυτο το χθεσινό ήταν το κάτι άλλο. Η Σουηδία είναι γνωστή για τα στημένα παχνίδια… (βλέπε Euro2004). Είχε βουίξει η Ευρώπη για το «χ» που ήδη είχε κανόνισει για να βγει εκτός η Ιταλία! Εντάξει-εντάξει υπερβάλλω το ξέρω, αλλά χθες βγήκα έξω από τα ρούχα μου. Με το που έγινε το 2-1 για την Αγγλία, περίμενα να δω πως και το πότε θα γίνει η ισοφάριση. Ήταν δεδομένο ότι θα γινόταν. Αργά ή γρήγορα, δύσκολα ή εύκολα, θα γινόταν. Και ξαφνικά… ΓΚΟΛ! Ω, τι έκπληξη!

Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση του Eriksson στο 2ο γκολ της Αγγλίας. Ενώ ο πάγκος χτυπιόταν πάνω-κάτω από πανηγυρισμούς, ο coach δαγκωνόταν χαμογελώντας. Βέβαια ήξερε το σκορ του άλλου παιχνιδιού και ήταν σίγουρος ότι δεν έβαζε σε μπελάδες τη χώρα του (Σουηδία), αλλά προφανώς φοβήθηκε το κράξιμο από τους ομοεθνείς του. (more…)

Ο τραγικός τραυματισμός του Μάικλ Όουεν μοιάζει να γκρεμίζει τις τελευταίες μας ελπίδες να δούμε λίγη μπάλα της προκοπής απ’ την Αγγλία. Εκτός κι αν ο εσχάτως περιπετειώδης Έρικσον αποφασίσει να κρατήσει την ενδεκάδα με την οποία τελείωσε το χτεσινό παιχνίδι κόντρα στους Σουηδούς και δοκιμάσει την αγαπημένη διάταξη του Ζοζέ Μουρίνιο.

Ένα 4-1-4-1 δηλαδή, με τον πολύπαθο Όουεν Χάργκρηβς στο ρόλο του χαμάλη, τους Τζεράρντ-Λάμπαρντ ελεύθερους να κάνουν το παιχνίδι που κάνουν για τους συλλόγους τους και τον ορεξάτο Ρούνι μοναδικό προωθημένο. Ένα τέτοιο σχήμα θα μπορούσε να κάνει την Αγγλία περισσότερο – όχι λιγότερο – επιθετική, αναγκάζοντάς την ταυτόχρονα να εγκαταλείψει το σύστημα της γιόμας για το κεφάλι του Κράουτς. (more…)

Δε θα έχει λοιπόν ticker tape και Βερολίνο το αντίο του Ζιζού. Ούτε standing ovation. Η αλλαγή του στο 89′ πέρασε απαρατήρητη, υπό τους φρενήρεις πανηγυρισμούς μιας κόκκινης θάλασσας στο Τσεντραλστάντιον της Λειψίας.

Ποιός φταίει για τη διαφαινόμενη νέα πρόωρη έξοδο της κορυφαίας ομάδας της τελευταίας δεκαετίας; Κανείς, νομίζω. Η Γαλλία έδωσε απόψε μια παράσταση σχεδόν αντάξια της φήμης της. Δεν έφτανε. Αυτή η αυλαία δεν μπορεί να περιμένει.

Φίλες και φίλοι του RT και των δυνατών συγκινήσεων, χαράς ευαγγέλια για όλες και όλους μας!

Ο διηπειρωτικός ποδοσφαιρικός καρνάβαλος βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη στα γερμανικά θέατρα και ο πιο ταλαντούχος θίασος απ΄όλους εμφανίστηκε απόψε φουριόζικα στο προσκήνιο.

Σε πείσμα της αποτυχημένης πρώτης απόπειρας στην πρεμιέρα με τη Γκάνα, αλλά και των δυσοίωνων προβλέψεων για άνετη και χαλαρή πορεία ως τα προημιτελικά μετά την απροσδόκητη ήττα της Τσεχίας το απόγευμα, η squadra azzura εμφανίστηκε επιτέλους πανέτοιμη να παίξει για άλλη μια φορά τον ιστορικό της ρόλο. (more…)

Τον διασύρατε, αριστοκράτες της μπάλας. Ξανά και ξανά παίζατε το ριπλέι και γελούσατε με τον παλιάτσο που κοπάναγε, κατακόκκινος, το προστατευτικό του πάγκου. Daejeon, 18 Ιουνίου 2002.

Σήμερα ήταν όλοι εκεί. Ο μεγάλος πατερούλης του παιχνιδιού και πλάι του ο Kάιζερ με το φυμέ γυαλί, μεσ’ στις σκιες. Ένα φρέιμ βγαλμένο απ’ τα υγρά όνειρα του Σκορσέζε. Είχαν έρθει να απολαύσουν τον πρώτο κλασικό one-game hitman του φετινού Μουντιάλ, να ολοκληρώνει την αποπληρωμή των γραμματίων. Ο συνάδελφός του το είχε ψιθυρίσει διακριτικά στον Γκυαν, προχτές, μετά το “παίζετε”. Ο Λαριόντα το φώναξε όπως πρέπει να το φωνάζει κάθε κοράκι που σέβεται τον εαυτό του — με μια κόκκινη. “Φίλε, ξέχνα το, δεν κερδίζεις σήμερα.” Κι έτσι η αριθμητική ισορροπία αποκαταστάθηκε, πριν βρεθεί κανένα άλλο θαυματουργό ποδάρι σαν εκείνο του Τζακάρντο και φέρει τα πάνω-κάτω.

Ε, καιρός ήταν, κάτσο! Ελπίζω ο Λίπι να έχει την τσίπα να αποδώσει τα του Τραπ τω Τραπ.

Χθες, εκεί που καθόμουν και έβλεπα το αισχρό «GOALYWOOD», διαπίστωσα οτι σχεδόν όλοι μας, έχουμε “άξονες”.

Τι εννοώ; όσοι από εσας συμπαθείτε και υποστηρίζετε την Γερμανία, συχρόνως αγαπάτε και τους Ολλανδούς, ενώ όσοι από εμάς υποστηρίζουμε την Ιταλία, συγχρόνως αγαπάμε την Ισπανία και την Βραζιλία. Η Αγγλία και η Γαλλία είναι λίγο έως πολύ αυτόνομες και δεν εμπλέκονται σε μασωνίες αξόνων.

Συμπέρασμα; Υπάρχουν 2 βασικοί άξονες. Ο Βαυαρικός που έχει ως παρακλάδι τους Ολλανδους και ο Μεσογειακός που έχει τους Ισπανούς ως “βοηθητική ρόδα”. Η Βραζιλία ανήκει στον 2ο άξονα λόγω πολιτισμού και νοοτροπίας.

Θα ήθελα να μάθω, αν αυτό που περιγράφω παραπάνω είναι κάτι υπαρκτό ή ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας μου…

Δίψα για μπάλα, πάθος, διασκέδαση, επίθεση, επίθεση, επίθεση. Μας χάρισαν μια υπέροχη πρεμιέρα, αλλά δεν το φανταζόμουν ότι, μετά από μια βδομάδα Μουντιάλ, τα αμερικανάκια του Κλίνσι θα ήταν η ομάδα που θα ζήλευαν Παρέιρα και Ντομενέκ – η πιο απολαυστική του τουρνουά.

Διαβάζω για “γερμανικές νίκες” και γελάω. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα “γερμανικό” σ’ αυτή την ομάδα (“γερμανικό” = το του καλοστεκούμενου εξηντάρη που παρακολουθεί, συνήθως βλοσυρός, απ’ την εξέδρα των επισήμων). Και γιατί το γκολ του Νόιβιλ έπρεπε να είναι το πέμπτο.

Τίποτα απ’ όλα αυτά τα ποδοσφαιρικά, βέβαια, δεν μπορεί να έχει το entertainment value των όσων θα διαμειφθούν αύριο στο θανατηφόρο τρίγωνο Μάντσεστερ-Λονδίνο-Νυρεμβέργη.

Χάθηκε η μπάλλα χθες στο Βραζιλία-Κροατία και ο πρώτος και καλύτερος μάγος που την έκρυψε ήταν ο…Ντίντα! Μετριότατοι επιεικώς οι “καλλιτέχνες της μπάλλας” και “υγιής δύναμη” του παγκοσμίου ποδοσφαίρου Βραζιλιάνοι, αποκαρδίωσαν τους υποστηρικτές τους και άφησαν τους Κροάτες δίκαια να καταριούνται την αστοχία τους αλλά και την πολύ καλή εμφάνιση του κορυφαίου, εδώ και πολλά χρόνια, Βραζιλιάνου τερματοφύλακα.Οι Κροάτες πλήρωσαν την αστοχία και βιασύνη τους, διαφορετικά σήμερα θα μιλάγαμε μίνιμουμ για ισοπαλία.

Δεν θέλω να είμαι ισοπεδωτικός και να κάνω πρόωρες γενικεύσεις, όμως αυτή η χθεσινή εμφάνιση θα έπρεπε λογικά να τρομοκρατήσει τους ιθύνοντες της ομάδας. Κατά την γνώμη μου δεν είναι δυνατόν να ξεκινάει ενδεκάδα ο Ρονάλντο, που με τα σημερινά δεδομένα είναι τελειωμένος ποδοσφαιρικά, για τόσο υψηλό επίπεδο πάντα. Ο Αντριάνο ήταν ακίνδυνος, ο Ροναλντίνιο εξαφανισμένος και αφανής, και με πολλές, αβίαστα, λάθος μεταβιβάσεις και μόνο ο Κακά με την γκολάρα που έβαλε, επέπλευσε. Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουν ότι αν η Βραζιλία χθές είχε απέναντι της μια πιο δυνατή ομάδα, παρά την μεσαίας δυναμικότητας Κροατία που για να είμαστε και ειλικρινείς έδειξε πολύ καλύτερα του αναμενομένου στοιχεία, δύσκολα θα γλίτωνε. Τώρα απέναντι σε Αυστραλία και Ιαπωνία της δίνεται η ευκαιρία να ανακάμψει, τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων. Θα αρκέσει αυτό όμως για να προχωρήσει;

Η απεχθής για πολλούς Ιταλία, έδειξε χθες το βράδυ ότι δε θα έχει τον γνωστό ρόλο που είχε τις προηγούμενες διοργανώσεις. Αυτόν του πρωταγωνιστή–κομπάρσου. Για να λέμε την αλήθεια, στις τελευταίες διεθνείς συμμετοχές της, η Ιταλία δεν κατάφερε κάτι αξιόλογο, με πιο πρόσφατο, το Euro της Πορτογαλίας. Έχοντας τον Totti να φτύνει την αξιοπρέπεια της ομάδας και τους σκαδιναβούς να κανονίζουν από μέρες τη στρατηγική τους για το πώς θα αποκλείσουν τον μισητό τους αντίπαλο, είναι λογικό η Ιταλία να κατακτά τον τίτλο του «τουρίστα της διοργάνωσης». (more…)