Το καρέ όπου ο εστεμμένος του ποδοσφαιρικού κυνισμού Εμέ Ζακέ χαμογελάει δρακουλίστικα, τυλιγμένος με την τρικολόρ, λέει τη μισή ιστορία της σημερινής σούπας του Μονάχου. Για την άλλη μισή αρκεί η εικόνα του πολυνίκη Λουίς Φελίπε Σκολάρι λίγο μετά το σφύριγμα της λήξης. Το σενάριο του ημιτελικού δεν ήταν όπως το είχε φανταστεί. Ο αντίπαλος σκόραρε με ένα πονηρά κερδισμένο πέναλτι. Μετά κάθησε πίσω και περίμενε. Και κατέστρεφε. Κι ο κακομοίρης ο Φελιπάου δεν ήξερε τι να κάνει. (more…)

Ονομάζωμαι Τζεννάρο Γκατούσο.

Οι φίλοι μου με φωνάζουν Ρίνο, αλλά δεν έχω πολλούς φίλους. Γιαυτό λοιπόν ήρθα κι εγώ σε αυτό εδώ το μπλονγκ και αυτήν εδώ την ιστιωσελίδα, γιατί ο Αντρέα μου εξίγησε ότι τα μπλονγκ και οι ιστιωσελίδες είναι κάτι καλό όπου όλοι μπορούμε να γνωρίσουμε όλους αυτούς που δεν ξέραμε και όταν όλοι θα γνωριζόμαστε με όλους αυτούς που δεν μας ήξεραν ο κόσμος θα δει το ένα καλήτερο αύριο. Κι εγώ συνφόνησα γιατί αύριο είναι ο σεμιφινάλε με την Τζερμάνια και θέλω πολύ να έρθει το ένα καλήτερο αύριο. (more…)

Ο φακός τον συνέλαβε στην κερκίδα των επισήμων χθες βράδυ στη Φρανκφούρτη, να απολαμβάνει το θρίαμβο τελειώνοντας το δεύτερο πακέτο. Unmistakably French ο Αλέν, κι ας είχε σχεδόν σβηστεί η τρικολόρ σημαία στο μάγουλό του από τα δάκρυα και τα σάλια της εκστασιασμένης Δήμητρας αμέσως μετά το γκολ του Τιτί.

(more…)

Δεν είναι μικρό πράγμα να συνεχίζεις να χτίζεις το θρύλο σου, μόλις ένα βήμα πριν το οριστικό αντίο. Σ’ ένα γήπεδο γεμάτο αστέρια, αστεράκια, διάττοντες κι αστεροειδείς, υπήρχε απόψε κι ένας κόκκινος γίγαντας. Η παρέα του γύρισε πίσω το χρόνο και έδειξε όλη τη δύναμη και τη λάμψη που περιμέναμε από αυτήν πριν 4 χρόνια, στην Άπω Ανατολή. Αν υπάρχει λίγη ακόμα βενζίνη στο ντεπόζιτο, αν – όπως έδειξε σήμερα ο μεγάλος Ζινεντίν Ζιντάν – το γήρας είναι μόνο state of mind, αυτή η Γαλλία, που μόλις πριν δέκα μέρες ετοιμαζόταν για την τελευταία μετάληψη, απέχει 180′ απ’ τη μεγάλη επιστροφή.

Σήμερα αναδύθηκε μια νέα σκοτεινή δύναμη – με τις ευλογίες, φοβάμαι, της Ζυρίχης και την απλή εφαρμογή ενός γνωστού από χρόνια νόμου της μπάλας: οι Άγγλοι δεν κερδίζουν ποτέ στα πέναλτι. Ποιός να το φανταζόταν ότι η απολαυστική ομάδα του Ουμπέρτο Κοέλιο, του Φίγκο, του Ρούι Κόστα και του Ζοάο Πίντο θα μεταμορφωνόταν σε τέτοιο τέρας. Να δούμε ποιός θα σταματήσει το Φελιπάου.

Σας πρόδωσα, σεραμί, το παραδέχομαι. Είχα υποσχεθεί να βρίσκομαι στην εμπροσθοφυλακή της καλύψεως της κουπ ντε μοντ, αλλά πού να το φανταστώ, μερντ, ότι θα προέκυπτε φεστιβάλ Βάιντα στο Έσλινγκεν; (περισσότερα επ’ αυτού ωτρ φουά, διότι ο ασινεμάτιστος θα τα ψαλιδίσει).

Δεν ήταν μόνο ο Βάιντα. Είχαμε κι ένα κερφύφλ μ’ αυτόν το δίσεκτο το Ρεμόν. (more…)