30.12.2006
Ο δικός τους Χασάπης
Ο Cole γράφει για τη σημερινή εκτέλεση του Σαντάμ:
Instead of promoting national reconciliation, this act of revenge helped Saddam portray himself one last time as a symbol of Sunni Arab resistance, and became one more incitement to sectarian warfare.
Ο Bronwen Maddox συμφωνεί, στους σημερινούς Times του Λονδίνου.
Πέρα από την πολιτική διάσταση του θέματος, υπάρχει και η ηθική – η οποία, λογικά, κυριάρχησε στις εκκλήσεις της τελευταίας στιγμής για αναστολή της ποινής. Ενώ με τον Cole συμφωνώ, εδώ η ενστικτώδης αντίδραση είναι ένα “δε μας χέζεις ρε Πρόντι”. Το ερώτημα που αιωρείται δεν είναι νέο: μπορεί κάποιος που είναι αντίθετος με τη θανατική ποινή να αποδέχεται εξαιρέσεις; Μπορεί, σε κάποιες περιπτώσεις, η εκδίκηση να ταυτίζεται με τη δικαιοσύνη;
Νομίζω πως ναι.