Γεια σας φίλοι.

Αισθάνωμαι μεγάλη χαρά και ικανωποίηση πως γι’ άλλη μια φορά εσείς δεν με ξεχνάτε, και ήρθα πάλι πηστός στο ραντεβού μας για να σας χαιρετήσω και να εφχηθώ i migliori auguri και χρόνια πολλά.

Γιατί απόψε γιόρταζε ο φίλος σας που ονωμάζεται Γιώργος, και δική του είναι αυτή εδώ η ιστιωσελίδα και αυτό εδώ το ιστιωλόγιο μπλονγκ, όπου μπορούμε όλοι να ερχόμαστε για να αικφράζουμε πολητισμένα τις απόψεις μας όταν νιόθουμε μωναξιά.

Όπως εγώ τώρα που αισθάνομαι μωναξιά, αφού εδώ στην Ινγκιλτέρρα βρέχει και είναι μαύρη νύχτα ντόππο μετσανόττε. Και αύριο βέβαια όπως ξέρετε είναι η μεγάλη παρτίτα σεμιφινάλε στο Τεάτρο των Ωνείρων ντι Μάντσεστερ, γι’ αυτό και στο ξενοδοχείο όλοι κοιμούνται και δεν απαντάνε όταν χτυπάω την πόρτα τους. Όμως εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλη τη σεττιμάνα, και όποτε κοιμάμαι ξυπνάω γιατί βλέπω συνέχεια το ίδιο άσχιμο Ώνειρο. (more…)

Το έξυπνο και καλοφτιαγμένο DarkDays, ένα ψευτο-συνωμοσιολογικό μπλογκ που έστησε η Ogilvy Interactive για να διαφημίσει το νέο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας “Sunshine” του Danny Boyle, φέρνει στην Ελλάδα ένα είδος viral marketing με μπόλικη ιστορία και λαμπρές, κατά τα φαινόμενα, προοπτικές. Ξεκίνησε με το θρυλικό Blair Witch Project, τη φτηνή παραγωγή που έσπασε ταμεία το 1999 χάρη στην έξυπνη χρήση του Web κατά τους μήνες πριν την εμφάνισή της στις αίθουσες και συνέχισε τα τελευταία χρόνια με τα fan sites τηλεοπτικών σειρών σαν το Lost.

Το Sunshine είναι ίσως η πρώτη ταινία που επενδύει σοβαρά στη μπλογκόσφαιρα. Το διεθνές μπλογκ της ταινίας, το οποίο συγκέντρωνε, έξι μήνες πριν την πρεμιέρα της, 750.000 επισκέπτες ημερησίως είναι, σύμφωνα με το Marketing Week Interactive, το ακριβότερο site που έχει ποτέ φτιάξει για ταινία της η Fox Searchlight — και παραμένει φτηνότερο από ένα διαφημιστικό σποτ στην αμερικανική τηλεόραση.

Σε δύο μόλις εβδομάδες λειτουργίας, το DarkDays έχει δημιουργήσει ένα συμπαθητικό buzz στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, αν και δεν έχω δει το έξυπνο countdown clock σε πολλά μπλογκ. Σε κάθε περίπτωση, για το εξαιρετικά χαμηλό της κόστος, η συγκεκριμένη καμπάνια μάλλον έχει αποδώσει ικανοποιητικά για τους εμπνευστές της.

[Σχετικά: inside a box]

(Upd: Λιγότερο viral “dark days” εδώ…)

Στα χνάρια του Βασίλη και με αφορμή τη μάλλον ανόητη ιστορία της Kathy Sierra (don’t feed the trolls, missus) οι Tim O’ Reilly και Jimbo Wales ξυπνάνε την παλιά καλή κουβέντα περί κώδικα δεοντολογίας των μπλόγκερ. Όλα καλά κι ωραία, και πιθανότατα μικρής σημασίας, μ’ εξαίρεση ένα μικρό σημείο, στο οποίο τα drafts των δύο πιονέρων διαφέρουν. Ο Wales γράφει:

We take responsibility for our own words and reserve the right to restrict comments on our blog that do not conform to basic civility standards.

Στο draft του O’ Reilly, το ίδιο σημείο γίνεται:

We take responsibility for our own words and for the comments we allow on our blog.

Χωρίς να ειδικεύομαι στα νομικά των ιντερνέτς, εδώ πάγωσα λίγο. Αν η εκδοχή του O’ Reilly υιοθετηθεί τελικά από μεγάλο αριθμό μπλογκ, φοβάμαι ότι δημιουργείται αυτόματα ένα ισχυρό επιχείρημα για την απόδοση νομικής ευθύνης σε όλους τους μπλόγκερ για κείμενα σχολιαστών τους. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, πρόκειται για γκάφα ολκής που τελικά θα ζημιώσει, αντί να βοηθήσει την υπόθεση του δημόσιου διαλόγου στο Δίκτυο.

[upd: Kinda late at the party, I am. Το θέμα συζητάει πιο αναλυτικά ο Jeff Jarvis εδώ (περίπου στη μέση του σεντονιού). Σ’ αυτά και άλλα απάντησε πριν λίγες ώρες κι ο O’ Reilly εδώ. Αξίζει να διαβάσετε και το section για την ανωνυμία.]