Τελικά έπρεπε να το είχαμε κάνει χτες βράδι το έξτρα λάιβμπλογκ. Ήταν μακράν η πιο ενδιαφέρουσα ημέρα του συνεδρίου. Χάιλαϊτς:

* Η αλλοπρόσαλλη ψηφοφορία των εκλεκτόρων, που διέκοψε με πανάς η Χίλαρη, για να ζητήσει δια βοής έγκριση της υποψηφιότητας Ομπάμα. Αψεγάδιαστα σκηνοθετημένο.

* Η Νάνσι Πελόσι να αποδίδει το τυπικό του χρίσματος, αφήνοντας στους συνέδρους 10 δευτερόλεπτα να φωνάξουν “Ναι!” και 10 νανόλεπτα για το “Όχι!” (ακόμα και σ’ αυτές τις ώρες μιντιακής ενότητας ελλοχεύει ο φόβος της τρελής Χιλαρίστριας)

* Η αναπάντεχα θερμή για τον Ομπάμα, αρκούντως άγρια για το GOP και συνολικά εξαιρετική ομιλία του Μπιλ Κλίντον.

* Ο Τζο Μπάιντεν να πιάνει δουλειά. Στόχος του, στους επόμενους δύο μήνες, η κατάρριψη του μύθου: ΜακΚέιν = εγγύηση εθνικής ασφάλειας.

* Last but not least, ο καλύτερος όλων, τηρουμένων των αναλογιών, Τζον Κέρι.

Απόψε ο Ομπάμα θα έχει την καλύτερη ευκαιρία για το περιλάλητο μετασυνεδριακό bump. Για την επέτειο του “I have a Dream”, τη σημειολογία του χρίσματος και της ανοικτής συγκέντρωσης του Μπάρακ (sic) θα έχετε ακούσει ήδη αρκετές φορές κι από τα δελτία των 8. Είναι κρίμα που αυτή η ιστορική ομιλία θα αποδειχτεί μάλλον πεζότερη των περιστάσεων. Ας όψονται οι διάφοροι πολιτικά αστοιχείωτοι των focus groups που ζητάνε τάχαμου “specifics” (να πας στο σάιτ για τα specifics κύριέ μου — γιατί μας στερείς τη soul, τα “from sea to shining sea” και τις λοιπές ρητορικές περικοκλάδες που κάθε σοβαρός policy wonk περιμένει από μια μεγάλη ομιλία του Ο.;)

Όπως και να’ χει, θα είμαστε εδώ, ελπίζοντας σε άμεσο rebuttal ΜακΚέιν, με τέλεπρόμπτερ, τσίρινγκ συνταξιούχους και πράσινο φόντο. Λέω να ξεκινήσουμε γύρω στις 2:30-3, να προλάβουμε και τον Αλ.

Αν σας αρέσουν τα ανέμπνευστα also-rans της σλογκανοπαρασκευής του DNC, μπορείτε να το τιτλοφορήσετε και “Renewing America’s Promise”.

Στο τρέιλερ της αποψινής συνεδρίας στο απαραίτητα κιτσάτο Πέπσι Σέντερ του Ντένβερ, Κολοράδο: οι συνεχιζόμενες προσπάθειες (ή, κατ’ επίφαση προσπάθειες) των μεγάλων του κόμματος να τονώσουν κάπως το απογοητευτικό 80% συσπείρωσης που δημιουργεί η υποψηφιότητα Ομπάμα στους — κατά τ’ άλλα ιδιαίτερα φουντωμένους προεκλογικά — Δημοκρατικούς. The prime-time headliner: Χίλαρη Clinton.

Η χαμηλή συσπείρωση, σε συνδιασμό με τις τελευταίες ανησυχητικές καταγραφές της πρόθεσης ψήφου των Αμερικανών έχουν επαναφέρει στην πολιτική συζήτηση την παλιά καλή ένσταση του ξεχασμένου ναυαγού του σπιν, Τέρι Μακόλιφ: “Why can’t he close the deal?”

[Σύντομη ντεκαβλέ απάντηση, που γνωρίζουν καλά και οι πολιτικοί επιστήμονες του Ντα Κάπο, αλλά φοβάται να πει ο Γουλφ Μπλίτσερ: η ολοένα και αρνητικότερη καμπάνια ΜακΚέιν δουλεύει θαυμάσια. Γιατί δουλεύει θαυμάσια; Γιατί ο μπαμπάς Ομπάμα ήταν Κενυάτης]

Η τιθάσευση του τέρατος των αγριεμένων low-information voters που δημιούργησε η φίλη μας (με μαέστρο, we now know for sure, τον λιγδερό Μαρκ Πεν) την περασμένη άνοιξη, ίσως να αποδειχθεί καθοριστική τον Νοέμβριο. But let’s face it: μας ενδιαφέρουν εξίσου οι σκηνοθετικές λεπτομέρειες της αποψινής της εμφάνισης.

Ξεκινάει λίγο μετά τις 2 το πρωί ώρα Ελλάδας. Θα είμαστε εκεί (not) για να σας μεταφέρουμε ζωντανά ατμόσφαιρα, απαράμιλλο πολιτικό ίνσαϊτ, ακατάσχετη δημοσκοπολογία, προβλέψεις, εξυπνάδες, κρυάδες και άλλα πολλά που θα σας μπερδέψουν εντελώς — εκτός κι αν έχετε ήδη κάψει τουλάχιστον 15 ώρες στα λάιβμπλογκς του RT. (more…)

London Heathrow, 26.7.08: Ο BO σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να εξασφαλίσει το endorsement του RT.

Γλασκώβη, 30.7.08: Borders — decidedly *not* your home away from home.