Τέλος καλό, όλα καλά. Όλες οι συμβιβαστικές τροπολογίες που βγήκαν από τη LIBE πέρασαν άνετα στη σημερινή ψηφοφορία, και σχεδόν όλες οι συστάσεις του Επόπτη (πλην του recital στην 112) μεταφράστηκαν τελικά σε νέες τροπολογίες, που επίσης υπερψηφίστηκαν. Εκεί που το πράγμα παραλίγο να τιναχτεί στον αέρα ήταν με την τροπολογία 179 των Τουμπόν-Μαυρομμάτη (ναι, του Μανόλο), που θα επέτρεπε στις εθνικές κυβερνήσεις να περάσουν νόμους που περιστέλλουν σχεδόν όλες τις προστασίες του ePrivacy αν συντρέχουν λόγοι εθνικής ασφάλειας, λιμών, καταποντισμών και… πειρατευμένων mp3. Not in so many words, αλλά πίσω από την προσθήκη του φαινομενικά αθώου “the protection… of the rights and freedoms of others”, υπάρχει μια ζουμερή ιστορία. Η 179 θα έβαζε επισήμως στο ePrivacy directive αυτό που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε θεωρήσει άρρητα παρόν στην αμφιλεγόμενη απόφαση Promusicae v. Telefonica. Με τους σοσιαλιστές να απειλούν ότι θα καταψηφίσουν τα πάντα, το Λαϊκό κόμμα έδωσε γραμμή για αποχή κατά την ψήφιση της τροπολογίας των μελών του. Τελικά η 179 δεν πέρασε, παρότι μεγάλη μερίδα των φιλελεύθερων (με πρωταγωνιστή πάλι τον Άλβαρο) αποφάσισε να την στηρίξει. Χωρίς να έχω σχετικές γνώσεις, αναρωτιέμαι κατά πόσο η απόρριψή της μπορεί να οδηγήσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε αναθεώρηση του δεδικασμένου της Promusicae σε κάποια μελλοντική υπόθεση — πράγμα που θα σημαίνει ότι οι πολέμαρχοι του copyright πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι. (more…)

Με την ψηφοφορία στην Ολομέλεια να απέχει μόλις 24 ώρες, ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Στα τέλη του 2007, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε την διαδικασία αναθεώρησης του λεγόμενου πακέτου τηλεπικοινωνιών: οδηγίες που ρυθμίζουν την αγορά υπηρεσιών Κοινωνίας της Πληροφορίας (ΚτΠ), εκ των οποίων μία αφορά ειδικά την ιδιωτικότητα των Ευρωπαίων χρηστών — το λεγόμενο ePrivacy directive του 2002 [pdf].

Η πρόταση πήγε στο Ευρωκοινοβούλιο για επεξεργασία στις αρμόδιες επιτροπές και ψήφιση στην Ολομέλεια — η μερίδα του λέοντος στην επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς (IMCO) και το σκέλος της ιδιωτικότητας στην επιτροπή Ελευθεριών (LIBE). Η πρόταση της Κομισιόν για το ePrivacy εξαντλούταν πρακτικά στην εισαγωγή της υποχρεωτικής κοινοποίησης παραβιάσεων ασφάλειας (breach notification requirement) για παρόχους υπηρεσιών τηλεπικοινωνίας. Είναι μια ανεπεξέργαστη μορφή της ιδέας που εφαρμόζεται ήδη σε πολιτειακό* επίπεδο στις ΗΠΑ (την αρχή έκανε η Καλιφόρνια το 2003), και εκτιμάται ότι έχει βοηθήσει στην βελτίωση της ασφάλειας των διαδικτυακών συναλλαγών, σπάζοντας τα φράγματα στη διάχυση σχετικής πληροφορίας και “εσωτερικεύοντας” μια εξωτερικότητα που η αγορά από μόνη της δεν έχει επαρκές κίνητρο να αντιμετωπίσει. (more…)

Τα νέα που έρχονται από τις Βρυξέλες σχετικά με την επικείμενη τροποποίηση της κοινοτικής οδηγίας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στο Internet είναι μάλλον καλά. Μετά από ένα τρίμηνο πολιτικής διελκυστίνδας, η επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου κατάφερε να καταλήξει σε ένα συμπαθητικό κοινό κείμενο, που θα πάει για ψήφιση στην ολομέλεια την ερχόμενη Τετάρτη. Αν το κείμενο υιοθετηθεί από το Ευρωκοινοβούλιο, και στη συνέχεια από το Συμβούλιο, οι πάροχοι υπηρεσιών ΚτΠ (από ISPs μέχρι παρόχους web banking και e-shops) θα υποχρεούνται να κοινοποιούν (άμεσα ή έμμεσα) στους χρήστες τους κάθε security breach που μπορεί να έχει εκθέσει σε κίνδυνο υποκλοπής τα προσωπικά τους δεδομένα. Σχετικοί νόμοι έχουν περάσει εδώ και λίγα χρόνια σε πολιτείες των ΗΠΑ, και εκτιμάται ότι έχουν συμβάλει στην βελτίωση της ασφάλειας των διαδικτυακών συναλλαγών. Το νέο κείμενο δεν επιχειρεί τελικά να ρυθμίσει το μέχρι σήμερα ομιχλώδες στάτους των IP διευθύνσεων (τυπικά θεωρούνται προσωπικά δεδομένα, αλλά…), παρ’ ότι ο φιλελεύθερος εισηγητής Άλβαρο πίεζε για κάτι τέτοιο μέχρι το τέλος της περασμένης εβδομάδας. Λεπτομέρειες, background, ίντριγκα και πάθος αργότερα απόψε.

[Context: e-lawyer(1,2)]

Η εταιρία που ίδρυσαν στην Αλαμπάμα των μέσων του 19ου αιώνα τρεις Βαυαροί μετανάστες, εταιρία που άντεξε την αναστάτωση του αμερικανικού εμφυλίου και του Κραχ για να καθιερωθεί ως γίγαντας της Γουόλ Στριτ τον 20ο αιώνα, γονάτισε χτες από την κρίση των subprimes — ίσως και από την αλαζονεία της μεγάλης φίρμας σε μια εποχή επιδοτούμενου bungee jumping στον χρηματοπιστωτικό τομέα από μια κατ’ όνομα συντηρητική διοίκηση.

Για τη μεγαλύτερη πτώχευση της ιστορίας, η βύθιση της Λίμαν δεν προκάλεσε τη φουρτούνα που φοβόντουσαν (ή έλεγαν ότι φοβόντουσαν) οι τρεις ντουζίνες καπετάνιοι της Γουολ Στριτ, που συμμετείχαν στο emergency meeting της Παρασκευής στο κτίριο της Fed στο Μανχάταν. Τα χαράματα της Δευτέρας, οι NY Times έστηναν λάιβμπλογκ περιμένοντας ίσως να καταγράψουν σκηνές μεταμοντέρνου bank run στα χρηματιστήρια. Ο Dow έπεσε 500 μονάδες, τις περισσότερες από την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά η αγορά δεν καταλήφθηκε από πανικό.

Κι έτσι, κεντρικό ρόλο στα μεθεόρτια έπαιξαν οι αξιολογήσεις της στάσης του Λευκού Οίκου και της Fed. Η απόφαση του υπουργού Οικονομικών Χένρι Πόλσον να μην ξελασπώσει τη Λίμαν χαιρετίστηκε από τους πάντες (πλην μερίδας της Γουλ Στριτ) ως αναγκαία. Μέχρι και οι Ομπάμα-ΜακΚέιν διέκοψαν για λίγο την κραγιονιάδα για να την επικροτήσουν.

Οι αποφάσεις του περασμένου Μαρτίου (με την κυβερνητική διάσωση της μικρότερης, αλλά πιο πνιγμένης στην πλημμύρα των subprime, Μπερ Στερνς), μπήκαν ξανά κάτω απ’ το μικροσκόπιο. Ο Alex Tabarrok του MR έγραψε σαρκαστικά: “Thanks goodness we bailed out Bear Stearns back in March if we hadn’t we might have lost Fannie Mae and Freddie Mac, Lehman Brothers, Merrill Lynch and who knows what else. Oh wait…” Κι εκεί, όμως, οι περισσότεροι αναλυτές είδαν κρίσιμες διαφορές ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις.

Ο Πόλσον μπορεί ίσως να ισχυριστεί ότι οι χειρισμοί του ήταν συμβατοί με το δόγμα Μπερνάνκι (η αποτυχία μεγάλων εταιριών δεν είναι καταστροφική, αρκεί να ειναι αρκετά προβλέψιμη, ώστε να μην προκαλεί πανικό στην αγορά). Η αιφνίδια κατάρρευση της μικρότερης Μπερ τον Μάρτιο, ίσως να είχε προκαλέσει το ντόμινο που δεν προκάλεσε η πτώχευση της μεγαλύτερης Λίμαν χτες. Case in point, ίσως, η Μέριλ Λιντς, που είχε αρκετό χρόνο να ξεφορτωθεί κάποια ‘τοξικά χαρτιά’ και να προλάβει να πουληθεί στην Bank of America (με συμπαθητικούς, φαίνεται, όρους) στο παραπέντε. Αυτή, διάολε, είναι too big to fail.

Εκεί που η συζήτηση θα μαίνεται για καιρό είναι στο θέμα της ρύθμισης της σκοτεινής πλευράς του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Θα μπορούσε περισσότερη ρύθμιση να είχε αποτρέψει την σημερινή κρίση; Ο κεντροαριστερός Κρούγκμαν λέει ναι: “[I]f institutions need to be rescued like banks, they should be regulated like banks.” Ο φιλελεύθερος Cowen διαφωνεί. Εντοπίζει το πρόβλημα όχι στην απουσία ρύθμισης, αλλά στην αναποτελεσματικότητά της, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι για την σημερινή κρίση ευθύνονται εντέλει οι παραδοσιακοί γίγαντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, κι όχι η Άγρια Δύση των hedge funds.

Και η επόμενη μέρα; Μιλώντας στο λάιβμπλογκ των Τάιμς, ο Ρόμπερτ Μπρούνερ, πρύτανης Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και συγγραφέας πρόσφατου βιβλίου για τον Πανικό του 1907 έχει έτοιμη την αισιόδοξη εκδοχή:

What we have seen in all previous crises is that the bottom is marked by the collapse or rescue of major institutions that were thought to be beyond the reach of the crisis. If this crises follows that, the events of the past 10 days may mark the nadir.

Οι ρεπόρτερ του Εκόνομιστ, αντίθετα, σε άρθρο με τίτλο που παραπέμπει σε παλιές αμαρτίες του investment banking, υπαινίσσονται ότι τον πάτο του βαρελιού δεν τον βλέπουμε ούτε με κυάλια …

Update [18/9]: Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, το αγαπημένο σας ριάλιτι έχει άλλον ένα νικητή. Τα $20 δις που δανείστηκε από τα subsidiaries μάλλον δεν έφταναν για να κρατήσουν την AIG στον αφρό. Έτσι, κρατικοποιήθηκε. Ο talos την έχει καταβρεί, ο Στίγκλιτς βλέπει ότι τα τελευταία νέα ίσως σημάνουν την ιδεολογική χρεοκοπία του φονταμενταλισμού της αγοράς κι ο ΜακΚέιν — κλασικά — πελαγοδρομεί.

(Το κείμενο αποτελεί την αρχή μιας σειράς από ποστ πάνω στην μπεϋζιανή συλλογιστική – bayesian reasoning – και τις προεκτάσεις της σε θέματα της καθημερινότητάς μας, την επιστημολογία στις κοινωνικές επιστήμες, την ιδέα του Singularity καθώς και το μέλλον της ανθρωπότητας – super wow! εκτός βέβαια και αν ακολουθήσω το σπιράλ του j95 και την κόψω στη μέση)

Statistical thinking will one day be as necessary for efficient citizenship as the ability to read and write. H.G. Wells (1865)

Μετά από 140 χρόνια, σε ένα περιβάλλον πολλαπλών αβεβαιοτήτων και κρίσεων σε θέματα υγείας, περιβάλλοντος, οικονομίας και πολιτικής, η λαμπρή αυτή ιδέα του Wells ακούγεται πιο σημαντική από ποτέ. Η μέρα στην οποία έκανε αναφορά ο Wells έχει επέλθει εδώ και πολύ καιρό… o πολίτης του σήμερα ζει σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη τεχνολογική κοινωνία και πρέπει γνωρίζει όχι μόνο να διαβάζει και να γράφει αλλά και να λαμβάνει αποφάσεις για τον εαυτό του και την οικογένειά του υπό καθεστώς αβεβαιότητας. Ο μόνος τρόπος που οδηγεί στην λήψη καλών αποφάσεων είναι η επεξεργασία και ανάλυση του μίγματος των στοχαστικών και ντετερμενιστικών γεγονότων που μας “βομβαρδίζουν μέσω κάποιας μορφής στατιστικής σκέψης. Ενώ η ανθρωπότητα έχει κάνει θετικά βήματα στον τομέα της ανάγνωσης και της γραφής, είναι σίγουρο πως δεν τα πάει και πολύ καλά στον τομέα της στατιστικής σκέψης, ένα πρόβλημα που έχει βαφτιστεί ως innumeracy (από τους Hofstadter και Paulos).
(more…)

Κάρι αμίτσι, κάρο Τζώρτζιο.

Το γλυκό καλοκαιράκι ντούε μίλλα όττο είναι πια ανάμνηση παλιά, lettera gialla στο συρτάρι, κι η μαλινκολία του Σεττέμπρη βαραίνει όπως πάντα την καρδιά μας.

Όμως ευτυχώς μια nuova stagione νάτη που μόλις ξανάρχισε για να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα, με όνειρα και προσντοκίες κι εμοτσιόνι στραορντινάρι. Kαι πράγματι εμείς της Μίλαν εισπράξαμε ήδη την πρώτη καρπαζά από τη νεωφότιστη Μπολόνια, αλλά εσείς αντιθέτως γιαρτάσατε όλοι μαζί μια πολύ μεγάλη νίκη, κι εγώ ήρθα τώρα αυτού για να σας συγχαρώ θερμά!! Γιατί όλοι βέβαια ξέρουν ότι χάρη στα δικά σας ξενύχτια στο τσιμπερσπάτσιο, και χάρη στη δική σας αφιδής ιπποστήριξη, ο λαοφυλής σενατόρε Μπάρακ Όμπαμα θριάνβεφσε ενάντια στο κάθε πρετζουντίτσιο, κι αποθεόθηκε στο συνέδριο ντι ελεττόρι ντεμοκράτιτσι κι έτσι στέφτηκε ο ηγέτης σας για τη μεγάλη μάχη πρεζιντεντσιάλε στατουνιτέζε.

Όπως σας είχα υποσχεθεί και στο παρελθόν, έκανα κι εγώ τα πάντα για να έρθει η μεγάλη αυτή νίκη, κι όλο το καλοκαίρι που πήγαινα στο Κοριλιάνο για μπάνια έψηνα επί μακρών τη μαμά που είχε μια μεγάλη συμπατία στην Ίλλαρυ. Όμως τα πράγματα ήταν δύσκολα και δεν κατάφερνα να την μεταπείσω. (more…)

Αν είχατε αντέξει να διαβάσετε εκείνα τα ποστ για το ασφαλιστικό τον περασμένο χειμώνα, θα θυμάστε την τσαντίλα μου με τα κλειστά συρτάρια στα οποία φυλάσσονταν εκθέσεις που είχαμε πληρώσει με τους φόρους μας, ή με το εξοργιστικό paywall που έχει σηκώσει το Εθνικό Τυπογραφείο γύρω από τα φύλλα της εφημερίδας της κυβερνήσεως. Προχτές έμαθα ότι μια ομάδα αξιόλογων ανθρώπων ξεκίνησε μια πρωτοβουλία που διεκδικεί ελεύθερη πρόσβαση και ελεύθερη αξιοποίηση όλων των δημόσιων δεδομένων: νόμοι και διατάγματα, δημόσιες δαπάνες, τα δεδομένα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, πολεοδομικά δεδομένα, καταγραφές της σεισμικής δραστηριότητας, κ.α.

Είναι μια εξαιρετικά σημαντική προσπάθεια με καλές πιθανότητες επιτυχίας. Ξεκίνησε επίσημα σήμερα, με ένα online petition που εξηγεί θαυμάσια την αξία του εγχειρήματος. Αξίζει να το υπογράψετε και να το διαδώσετε. Καλή αρχή!