-1

Κι ενώ το πλοίο της αγάπης, που σάλπαρε αρχές του μήνα από το Μακαό, καταφθάνει σύντομα στο Κέιπ Τάουν υπό τους ήχους της βουβουζέλ, κι ενώ ο Ρίνο ψάχνει ίντερνετ καφέ στη Μπουμαλάνγκα, κι ενώ ο Κράμερ ετοιμάζεται πυρετωδώς για μεγάλες αναλύσεις, κι ενώ εγώ κλείνω τρίτη μέρα σερί με μπρόκολο και πράσινο τσάι για να κάνω χώρο για τις πίτσες που έρχονται κι ενώ οι λοιποί κοντριμπιτέριδες θα υποστούν αφόρητες πιέσεις να επανακάμψουν, αντί προλόγου θα κάνω ένα rewind στον Ιούλιο του ’06, όταν έκλεινα το μουντιαλικό interlude με τραβηγμένες προβλέψεις για τους πρωταγωνιστές του 2010.

2010

Η κυριακίλα που ανέκαθεν έπνιγε τον πλανήτη την ημέρα του τελικού του Μουντιάλ ήταν ακόμα πιο έντονη φέτος. Ζιντάν, Ρονάλντο, Ρομπέρτο Κάρλος, Καφού, Φίγκο, Λάρσον, Μπέκαμ, Βιεϊρά, Τουράμ, Καναβάρο, Νέντβεντ, Κόλερ, Πομπόρσκι, Φαν Νίστελροϊ δε θα ταξιδέψουν στη Ν. Αφρική (;) το 2010 – τουλάχιστον όχι σαν παίκτες. Αλλά, μ’ εξαίρεση το Ζιζού και ίσως το Ρονάλντο (που ουσιαστικά είχαμε χάσει απ’ το ‘99), κανείς τους δεν είναι αναντικατάστατος.

Ο μπουφές των νοτιοαφρικανών θα έχει:

* Τη Βραζιλία που φέτος είδαμε μόνο για ένα ημίχρονο
* Την Αργεντινή του 23χρονου Λίο Μέσι (τρομακτική σκέψη),
* Την Ολλανδία των Χούντελαρ, Ρόμπεν, Φαν Πέρσι και Αϊσάτι,
* Τη Γαλλία των Ριμπερί, Μεξές, Τικό, Μπεν Αρφά, Νασρί (ίσως και τον 33χρονο τότε Τιερί Ανρί στο τελευταίο του Μουντιάλ),
* Την Αγγλία των Τζεράρντ, Ρούνι και – μακάρι – Όουεν,
* Την Ισπανία των Φάμπρεγας, Ινιέστα και Κρκιτς (αρχίστε τις γκουγκλιές =),
* Τη Γερμανία των Ποντόλσκι – Σβαϊνστάιγκερ,
* Το Μεξικό των παγκόσμιων πρωταθλητών νέων Βέλα – ντος Σάντος,
* Την πρώτη αφρικανική ομάδα στους 4 (όλα μου τα λεφτά στους φοβερά ταλαντούχους “Ελέφαντες” του Μάρκο Νε =)

και βέβαια, την Ιταλία του χαλκέντερου αρχηγού Ρίνο Γκατούζο!

Υπομονή. Τα πρώτα 4 χρόνια είναι τα δύσκολα.

Φυσικά έπεσα έξω σχεδόν σε όλα τα τολμηρά — τέσσερα χρόνια μοιάζουν πάρα πολλά την επομένη του τελικού, ελάχιστα σήμερα. Ο Κάρλος Βέλα, τότε σούπερσταρ στη σκηνή των νέων, έκανε μια δυνατή σεζόν με την Άρσεναλ πέρσι, αλλά φέτος έκανε βήματα πίσω. Τώρα παίζει και να βλέπει τον Κουαουτέμοκ Μπλάνκο (how about that!) από τον πάγκο. Ο διόσκουρος Τζόναθαν ντος Σάντος, που μόλις φέτος άρχισε να παίρνει λίγο χρόνο στην πρώτη ομάδα της Μπάρσα, κόπηκε πριν το ταξίδι στη Νότια Αφρική [γήρας: ο διόσκουρος είναι ο αδερφός του, ο Τζιοβάνι, που λογικά θα είναι στην ενδεκάδα]. Ο Αϊσάτι πνίγηκε στον Άγιαξ του Μάρτιν Γιολ και έμεινε εκτός, ο Χούντελαρ είναι εκεί, αλλά δεν θα κάνει και θραύση. Ο Μεξές δεν έπαιξε το ’06, δεν παίζει ούτε φέτος, Μπεν Αρφά και Νασρί κόπηκαν νωρίς, ο δε Τικό κάπου πρέπει να βρίσκεται σήμερα, πάντως όχι στο Κέιπ Τάουν. Ο Μπόγιαν έφτασε κοντά, αλλά δεν είναι στους 23 του Ντελ Μπόσκε — ίσως το πιο εξκλούσιβ γκρουπ στη Ν. Αφρική.

Οι αποχαιρετισμοί μου ήταν ως επί το πλείστον δικαιολογημένοι. Μόνο ο καπετάν-Φάμπιο κατάφερε να νικήσει το χρόνο — και να φιγουράρει και στη ρεκλάμα της χρονιάς. Μαζί με τον Κοκορόμυαλο, που παρέλειψα από τον μπουφέ, μάλλον πικραμένος ακόμα από το άδοξο τέλος της Οράνιε στα δόντια του Φελιπάου.

Αυτά τα ολίγα και επιδερμικά από εμένα, την τεχνική ανάλυση την ετοιμάζει η Δήμητρα.

—Yorgos

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε Thursday, 10 June, 2010 στις 11:28 am. Τη σχετική συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε είτε από αυτήν τη σελίδα, είτε χρησιμοποιώντας κάποιον news aggregator (RSS 2.0). Μπορείτε να σχολιάσετε εδώ, ή μέσω trackback από το δικό σας ιστοχώρο.