Τωρα αυτο ειναι φαρσα ή υποτιθεται αληθεια?

26 May, 2005 στις 1:29 am

Καλά, το πώς βρέθηκε η κασέτα στα χέρια του είναι εξ ολοκλήρου φίδια του Ρίζου. Αυτό που τον προδίδει είναι ο μίνι-ύμνος που κάνει στον εαυτό του σε ολοσδιόλου ελεεινή απομίμηση της αναρχικής jargon.

Για τα υπόλοιπα επιφυλάσσομαι, πάντως γενικά τα θεωρώ φούμαρα.

26 May, 2005 στις 1:40 am

Your guess is as good as mine..

Τα “παιδιά” πήραν τηλέφωνο, υποσχέθηκαν απομαγνητοφώνηση, έστειλαν απομαγνητοφώνηση (χαρτιά δηλαδή, όχι κασέτα), Ρίζος δημοσίευσε. Είτε πήρε τηλέφωνο τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και διασταύρωσε το transcript λέξη προς λέξη (xoxo), είτε ξέρει τα “παιδιά” και είναι σίγουρος για την αξιοπιστία τους (ε;), είτε δε συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω, αλλά δημοσίευσε γιατί δική του είναι η εφημερίδα, ό,τι θέλει κάνει.

26 May, 2005 στις 1:43 am

Αυτό που μου φαίνεται μούφα στην όλη υπόθεση είναι η ίδια η ύπαρξη κασέτας, δεδομένου ότι η ομηρία βάστηξε ώρες και δεν ήταν προαποφασισμένη (presumably). Βέβαια, όλα τα κινητά σχεδόν έχουν δυνατότητα ηχογράφησης, και το wav codec που χρησιμοποιεί η Sony πχ. μπορεί να γράψει 1 ώρα σε λιγότερο από 5mb, αλλά σε πανεπιστημιακές αίθουσες, και μάλιστα υπό τέτοιες συνθήκες, η ηχητική απόδοση είναι πολύ κακή (το ξέρω γιατί έχω προσπαθήσει να γράψω παραδόσεις μαθημάτων ουκ ολίγες φορές).

26 May, 2005 στις 2:20 am

Λιγο παρατραβηγμενη μου φαινεται η όλη ιστορια. και απ’οτι εμαθα οι βουλευτες όταν τελικα βγηκαν απο το Πολυτεχνειο εδειχναν μια χαρα. Αυτο δεν συμβαδιζει και πολυ με τα γραφομενα του Ριζου

26 May, 2005 στις 2:44 am

Καλά, το διάβασα όλο δυνατά στον Κώστα και έχουμε ψοφήσει στο γέλιο. Μπράβο! Κι άλλο ντεκαντάνς!

26 May, 2005 στις 1:15 pm

Είναι όλα πονηριές του Ρίζου, τα πράγματα έγιναν όπως τα κατέγραψε ο Πιτσιρίκος εκείνο το βράδι (φατούρος, μακριά γαϊδούρα και σουβλάκια Μπαϊρακτάρη)..

26 May, 2005 στις 2:02 pm

Καλησπέρα! Είμαι καινούρια εδώ και θα με συγχωρήσεις που το σχόλιό μου δεν αφορά την δημοσίευσή σου. Η αλήθεια είναι ότι σε “ξεχώρισα” από την στιγμή που διάβασα το άρθρο του Ν. Ξυδάκη στην “Καθημερινή” όπου ανέφερε πολλούς από εσάς τους παλαιότερους εδώ και παρέθεσε αποσπάσματα κειμένων σας. Έκτοτε, μπήκα εδώ και σας είδα καλύτερα. Προσπάθησα να φτιάξω το δικό μου blog και τελικά το κατάφερα. Όμως, δεν το βλέπω στην αρχική σελίδα. Τι πρέπει να κάνω; Λυπάμαι, εάν γίνομαι ενοχλητική. Θα επανέλθω με σχόλια επί των κειμένων σας, καθώς αυτά είναι βέβαιο ότι θα τα δημιουργήσουν. Να’ σαι καλά!

27 May, 2005 στις 8:39 am

Το ρεπορτάζ του πιτσιρίκου μου φαίνεται κι εμένα λίγο πιο plausible απ’ την ιστορία του “αστούρα.”

ΜΤΝ, thanks! Ούτε εγώ το βλέπω το blog σου στην αρχική σελίδα. (Για ποια “αρχική σελίδα” μιλάμε; =) Ποια είναι η διεύθυνση του blog;

27 May, 2005 στις 2:09 pm

Για Y. περί ΜΤΝ: τι σου κάνει ένα απλό γκούγκλιν. Εκτός αν πρόκειται περί συνωνυμίας.

28 May, 2005 στις 12:38 am

Έχω γεμίσει το μπλογκ με google-isms κι ακόμα ξεχνάω ποια είναι η Αρχική Σελίδα.

ΜΤΝ, ανευρέθης! Ο Μίλλερ μαχαιριά =)

28 May, 2005 στις 2:18 pm

…Δεν γνώρισα κανέναν ευφυή που να έκρινε τους άλλους. …

Εγώ πάλι δε γνώρισα κανέναν άνθρωπο (εφυή ή μη) που να μην έκρινε τους άλλους (myself included). Mis Tou Nou, που ακριβώς το είπε αυτό ο Arthur Miller?

28 May, 2005 στις 5:47 pm