Το Αρχείο του RT:
- July 2015
- November 2012
- July 2012
- June 2012
- May 2012
- October 2011
- August 2011
- February 2011
- January 2011
- July 2010
- June 2010
- March 2010
- January 2010
- December 2009
- October 2009
- September 2009
- August 2009
- June 2009
- May 2009
- April 2009
- March 2009
- February 2009
- January 2009
- December 2008
- November 2008
- October 2008
- September 2008
- August 2008
- July 2008
- June 2008
- May 2008
- April 2008
- March 2008
- February 2008
- January 2008
- December 2007
- November 2007
- October 2007
- September 2007
- August 2007
- July 2007
- June 2007
- May 2007
- April 2007
- March 2007
- February 2007
- January 2007
- December 2006
- November 2006
- October 2006
- September 2006
- August 2006
- July 2006
- June 2006
- May 2006
- April 2006
- March 2006
- February 2006
- January 2006
- December 2005
- November 2005
- October 2005
- September 2005
- August 2005
- July 2005
- June 2005
- May 2005
- April 2005
- March 2005
- February 2005
- January 2005
- December 2004
- November 2004
Εξαιρετικά εργαλεία.
2 σχόλια
Δέν θα σχολιάσω το σπιν αλλά θα κάνω ένα γενικό σχόλιο για την ψήφο των Γάλλων: Αυτή η ψήφος είναι επίσης ένα μάθημα για το πως οι θεσμοί που χρησιμοποιούμε επηρεάζουν πολιτικά αποτελέσματα που επακολουθούν. Η θεωρία και πρακτική της σχολής της δημόσιας επιλογής (ουσιαστικά δηλαδή, μια από τις λίγες και πιο κύρια σχολή εφαρμογής οικονομικής σκέψης στην πολιτική επιστήμη) λέει πως σωστά αποφάσισαν οι Γάλλοι να χρησιμοποιήσουν referendum στο συγκεκριμένο θέμα. Ο κύριος λόγος: το γεγονός πως η επιλογή χρειάζεται πληροφορία για τις προτιμήσεις των πολιτών πάνω στις επιλογές που τους τέθηκαν η οποία (πληροφορία) ήταν widely dispersed στον πληθυσμό. Αυτό συμβαίνει κυρίως στα θέματα “ευρέους” ενδιαφέροντος όπου η πληροφορία για τις προτιμήσεις είναι τρομερά ατομική και δεν μπορεί να κυλήσει εύκολα σε representatives. Το tradeoff μεταξύ των επιλογών είναι συνεπώς πολύπλοκο και δεν υπάρχουν ειδικοί οι οποίοι μπορούν να υπολογίσουν / συγκεντρώσουν τα οφέλη ως. τα κόστη αυτής της επιλογής και να πάρουν αποφάσεις. Σε ποιο “στενές” τεχνικές επιλογές (αν θα χτίσουμε light-rail, πόσα λεφτά να ξοδέψουμε για το τάδε school district) το μοντέλο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας δουλεύει ποιο αποτελεσματικά γιατί η πληροφορία μπορεί να συγκεντρωθεί πιο εύκολα.
Για όσους πιστεύουν σε προβλήματα που δημιουργούνται λόγω ελλιπώς πληροφορημένων ψηφοφόρων, μελέτες δείχνουν πως το κόστος συγκέντρωσης πληροφορίας που οδηγεί σε άγνοια περί των θεμάτων καταπολεμάτε από τον ψηφοφόρο με το να ακολουθήσει με την ψήφο του heuristically κάποιες “προτάσεις/cues” από άτομα ή ομάδες ατόμων που πιστεύει πως θα ψηφίζουν υπέρ ή κατά για την εξυπηρέτηση παρομοίων συμφερόντων με τα δικά του. Οι μελέτες δείχνουν πως όταν αυτά τα cues είναι αρκετά (αυτό συμβαίνει κυρίως σε χώρες με ανεπτυγμένο civil society), η ψήφος είναι η παρεμφερής με την ψήφο υπό πλήρη πληροφόρηση επί των θεμάτων και πως τελικά ο “απλός κοσμάκης” καταφέρνει να ψηφίσει το μέγιστο συμφέρον με δεδομένο τις επιλογές που τίθονται προς ψήφιση. Μια ρεαλιστική μελέτη περί του θέματος μάλλον θα πρέπει να εξετάσει περιπτώσεις manipulation of cues και perceived interest αλλά δεν γνωρίζω αν υπάρχει.
Άλλη μια παρατήρηση είναι πως βλέπουμε ότι ίσως το μοντέλο της άμεσης δημοκρατίας είναι λιγότερο susceptible στην επιρροή των πιο ισχυρών interest groups (εδώ κάνω την υπόθεση πως συνολικά πιο ισχυρά group ήθελαν το ΝΑΙ σε αυτή την περίπτωση) και παράγει αποτελέσματα που πέφτουν πιο κοντά στο majority rule απ’ ότι θα επέφερε ένα μοντέλο αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Δυστυχώς, όπως και σε πολλές περιπτώσεις εφαρμογής του κανόνα της πλειοψηφίας, η πλειοψηφία δεν υπερέχει πάρα πολύ της μειοψηφίας οπότε μπορούμε να μιλάμε και πάλι για πιο έντονη και μάλλον καταχραστική “τυραννία της (μικρής) πλειοψηφίας”. Τι όμορφος ο ουτοπικός κόσμος του uncostly (οικονομικά, διαπροσωπικά και άλλων διαστάσεων) secession! Mιχάλης.-
H apofash twn Gallwn na poun oxi me exei afhsei me anamikta sunais8hmata. Edw kai polu kairo eixa arxisei apo en8ermos uposthrikths ths Eurwpaikhs oloklhrwshs na ginomai oloena kai pio kritikos apenanti ths. Oi logoi einai vevaiws h auksanomenh afairesh apo tous polites tou ka8e kratous ths dunatothtas na apofasizoun gia tis politikes pou tous aforoun. H afairesh ths dunatothtas tous na askoun nomismatikh politikh isws htan kai epi8umhth gia thn Ellada logw tou amartwlou parel8ontws (an kai htan o logos pou odhghse thn Megalh Bretania ektws). Omws h Eurwpaikh enwsh afairese kata megalo va8mo kai th dunatothta twn xwrwn melwn na askoun dhmosionomikh politikh 8etontas ws orio gia to elleima to 3% tou AEP, th dunatothta tous na epilegoun to poiniko tous dikaio afairontas tous to dikaiwma na efarmozoun th 8anatikh poinh (thn opoia proswpika antimaxomai), kai paei legontas. To xeirotero einai oti autes oi apofaseis lamvanontai apo ena dieu8hnthrio to opoio se megalo va8mo leitourgei aneksarthta kai xwris na lamvanei up opsh th 8elhsh twn politwn. Auto to elleima dhmokratias prepei na antimetwpistei amesa, kai anarwtiemai giati oi Eurwpaioi den daneisthkan 8esmous apo tous Amerikanous oi oipoio prospa8oun apo thn idrush twn HPA na antista8mhsoun to politeiako susthma me thn Omospondia, kai twn opoiwn to shmerino susthma empereiexei thn empeiria tous apo authn thn prospa8eia.
To oxi twn gallwn wstoso hr8e gia la8os logous, kai ekei egkeitai o provlhmatismos mou. Prohl8e apo thn summaxia twn e8nikistwn (kai ths prospa8eias tous na diathrhsouns to e8nos-kratos) kai twn aristeristwn pou animaxontai tis oikonomika fileleu8eres epiloges ths Eurwphs. Gia osous exoun diavasei to “Road tou Serfdom” tou Hayek, tetoies sumaxies einai sunh8ws proaggelos kakwn. Elpizw na peftw eksw!