Deep Throat: Η αξία των ταπεινών ελατηρίων

Τελικώς, αντί για μεταθανάτια αποκάλυψη, είχαμε ένα περίεργο coming out party. Ο θρυλικός Deep Throat, η πιο διάσημη ανώνυμη πηγή της ιστορίας, ομολόγησε – με λίγο σπρώξιμο από την οικογένειά του και μέσω του δικηγόρου του, John D. O’ Connor – στο Vanity Fair (!). Η είδηση διέρρευσε αμέσως στο Δίκτυο. Απαλλαγμένη από το βάρος της υπόσχεσης του 1974, σύσσωμη η παλιά τρόικα της Washington Post (Woodward, Bernstein, Bradlee) έσπευσε να την επιβεβαιώσει. Ό άνθρωπός μας υπάρχει, λέγεται W. Mark Felt, και ήταν το νο.2 του FBI τον καιρό του Watergate.

Δεν είναι μεγάλη έκπληξη το όνομα. Κάποιο περιοδικό είχε κατονομάσει το Felt το 1974, ενώ το όνομά του είχε εμφανιστεί και σε ουκ ολίγες έρευνες επίδοξων sleuths. Μέχρι πριν λίγο καιρό όμως, εκείνος διέψευδε επίμονα. Κάποιοι γράφουν για το αίσθημα ευθύνης του αφοσιωμένου κρατικού λειτουργού, που του επέβαλε να κρατήσει το ρόλο του μυστικό. Μάλλον όμως πρόκειται για μια πολύ λιγότερο ηρωική επιθυμία του Felt να αποφύγει τη συζήτηση των κινήτρων του.

Όπως ας πούμε την πικρία του όταν, λίγες μέρες πριν τη διάρρηξη στο Watergate, ο Νίξον είχε προτιμήσει έναν έμπιστο του άνθρωπο, τον Patrick Gray, για τη θέση του διευθυντή του FBI που έιχε πρόσφατα αδειάσει. Ή τον ψυχρό πόλεμο των επόμενων δύο χρόνων, καθώς ο Λευκός Οίκος προσπαθούσε να θέσει υπό τον έλεγχο του μια υπηρεσία που είχε συγκεντρώσει τεράστια πολιτική ισχύ κατά την 50ετή θητεία του διαβόητου J. Edgar Hoover.

Ούτε όμως και η πρότερη ιστορία του Felt στο FBI δεν τον αναδεικνύει ακριβώς σε αγνό υπερασπιστή των θεσμών. Είχε καταδικαστεί για παράνομες έρευνες στα σπίτια πολιτών που η υπηρεσία θεωρούσε εμπλεγμένους στην οργάνωση των Weathermen (του δόθηκε χάρη απ’ το Ρέιγκαν), ενώ χρωστούσε την ανέλιξή του στη θέση του υποδιευθυντή στον Hoover, του οποίου υπήρξε έμπιστος υφιστάμενος.

Είναι λοιπόν ο λιγότερο ρομαντικός ή αναπάντεχος Deep Throat που θα μπορούσαμε να έχουμε, κι η προσωπική του ιστορία θέλει μπόλικο ρετουσάρισμα για να την αγοράσουν τα μεγάλα στούντιο. Αν όμως οι σημερινές αποκαλύψεις έδωσαν το αναμενόμενο αντικλιμακτικό τέλος σ’ ένα από τα μεγάλα μυστήρια του τέλους του 20ου αιώνα, η σημασία της εξόχως συμβολικής φιγούρας και της δράσης του Deep Throat για τη σύγχρονη αμερικανική ιστορία παραμένει αναμφισβήτητη.

Τι άλλο μάθαμε σήμερα; Ο Deep Throat είχε κόψει το τσιγάρο από το 1943! Γι’ αυτό, και για άλλα μικροψεματάκια ας περιμένουμε το άρθρο του Bob Woodward στην Washington Post της Πέμπτης. Να κι ένας επικήδειος που δε θα είναι μπαγιάτικος.

—Yorgos

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε Tuesday, 31 May, 2005 στις 8:35 pm. Τη σχετική συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε είτε από αυτήν τη σελίδα, είτε χρησιμοποιώντας κάποιον news aggregator (RSS 2.0). Ο σχολιασμός έχει κλείσει.