Το Αρχείο του RT:
- July 2015
- November 2012
- July 2012
- June 2012
- May 2012
- October 2011
- August 2011
- February 2011
- January 2011
- July 2010
- June 2010
- March 2010
- January 2010
- December 2009
- October 2009
- September 2009
- August 2009
- June 2009
- May 2009
- April 2009
- March 2009
- February 2009
- January 2009
- December 2008
- November 2008
- October 2008
- September 2008
- August 2008
- July 2008
- June 2008
- May 2008
- April 2008
- March 2008
- February 2008
- January 2008
- December 2007
- November 2007
- October 2007
- September 2007
- August 2007
- July 2007
- June 2007
- May 2007
- April 2007
- March 2007
- February 2007
- January 2007
- December 2006
- November 2006
- October 2006
- September 2006
- August 2006
- July 2006
- June 2006
- May 2006
- April 2006
- March 2006
- February 2006
- January 2006
- December 2005
- November 2005
- October 2005
- September 2005
- August 2005
- July 2005
- June 2005
- May 2005
- April 2005
- March 2005
- February 2005
- January 2005
- December 2004
- November 2004
Εξαιρετικά εργαλεία.
11 σχόλια
Το άρθρο αταυτίζεται με τη θέση σου στο προηγούμενο post οπότε έχω ήδη σχολιάσει. Δες τώρα αυτό.
Από το τελευταίο σου σχόλιο στο προηγούμενο άρθρο:
Μου κάνει επίσης εντύπωση ότι επιμένεις σ’ αυτό το “εμείς/αυτοί” και μιλάς λες και υπάρχει ένας self-contained δυτικός κόσμος που μπορεί να επιλέξει το βαθμό αλληλεπίδρασής του με το Ισλάμ. “Αυτοί” δεν είναι μόνο οι Παλαιστίνιοι και οι Ιρανοί, αλλά ένας στους πέντε νέους στην ΕΕ.
Οι περισσότεροι από τους 1 στους 5 τους οποίους αναφέρεις είδαν το πιθανότερο τα σκίτσα του Μωάμεθ και παρακολουθούν τη συζήτηση που γίνεται. Και για κάποιους από αυτούς, έστω και ελάχιστους, ίσως αυτή ήταν η αρχή για να απαλλαγούν από δεισιδαιμονίες και φοβίες σχετικές με το Θεό που ως τώρα λάτρευαν και για να αρχίσουν να σκέφτονται ελεύθερα.
Αν όπως υποστηρίζει ο κ. Jekins των Times η Δανέζικη εφημερίδα είχε αυτολογοκριθεί, οι άνθρωποι αυτοί θα παρέμεναν ως είχαν και θα ήταν εύκολα θύματα εκμετάλευσης σε ένα επόμενο και πιθανώς πιο ισχυρό κύμα ισλαμοφασισμού.
Το κείμενο αυτό είναι λογική αντίδραση στα πλαίσια μιας κοινωνίας, όπου η ελευθερία του λόγου (δες και τους αγγλικούς libel laws), δεν είναι το μείζον δικαίωμα. Στις ΗΠΑ, π.χ. η επιχειρηματολογία αυτή δεν θα περνούσε ούτε για πλάκα.
Προσωπικά δεν αναγνωρίζω όρια στην ελευθερία της έκφρασης, ακόμα και όταν την ασκούν πατενταρισμένοι μαλάκες όπως οι εν λόγω Δανοί, ή ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ που πήγε φυλακή για πράγματα που έγραψε (το γεγονός ότι είναι ακροδεξιό καθίκι δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να γράφει ότι ανοησία θέλει). Το πώς θα χρησιμοποιήσεις αυτήν την ελευθερία, είναι κάτι που σε χαρακτηρίζει βέβαια…
Από την άλλη, πριν σπεύσουμε να αναπαραγάγουμε την λογική της “σύγκρουσης των πολιτισμών”, θα ήθελα να μου πείτε: αν τα ΝΕΑ, π.χ. ή η Καθημερινή δημοσίευαν σκίτσο που εξευτέλιζε π.χ. την Αλβανική εθνότητα, ή τους μαύρους, πιστεύετε ότι οι αντιδράσεις των Αλβανών θα ήταν α. αδικαιολόγητες και β. ήπιες;
Επίσης το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόσασταν τι θα ήταν, “τι ωραία που είναι η ελευθερία του λόγου!” και “τι βάρβαροι είναι αυτοί οι “αλβανοφασίστες” ή “ποιο φασιστόμουτρο το σχεδίασε αυτό; και τι δουλειά έχει στην Χ εφημερίδα”;
Να σημειώσω ότι η γενικολογία περί “βαρβαρότητας των μουσουλμάνων” πέφτει στην ίδια παγίδα που πέφτουν οι διαδηλωτές στην Δαμασκό επιτιθέμενοι σε “όλους του Δανούς”. Σε πληθυσμό μερικών εκατομμυρίων, κάποιες λίγες χιλιάδες διαδήλωσαν εναντίον της “βλασφημίας” και ένα υποσύνολο αυτών προέβησαν σε βανδαλισμούς. Όλοι οι μουσουλμάνοι είναι περί τα 2 δισεκατομμύρια.
Τέλος, σχετικά με το σχόλιο του σπασίκλα: εμένα μου φαίνεται τάξεις μεγέθους πιθανότερο πως, αρκετοί και όχι ελάχιστοι, νέοι μουσουλμάνοι θα προσκολληθούν ως αποτέλεσμα της φασαρίας αυτής στις κοινότητές τους ακόμα στενότερα, με αποτέλεσμα την ισχυροποίηση της δεισιδαιμονίας και την περαιτέρω δημιουργία εμποδίων στην ένταξή τους στις κοινωνίες μέσα στις οποίες ζουν.
BTW, ας κόψουμε τα περί “ισλαμοφασισμού”, ο όρος είναι ιστορικά αδόκιμος και προπαγανδιστικά φορτισμένος. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες ομοιότητες μεταξύ Ουχαμπισμού και φασισμού, αλλά πρόκειται για τελείως διαφορετικά πράγματα και ο όρος δεν διευκολύνει καμία συζήτηση.
Πολύ καλό το κείμενο στο οποίο παραπέμπεις, εξαιρετικό και το σχόλιο του Τάλω.
Συμφωνώ απόλυτα.
Νομίζω πως το κακό παραέγινε με τις αντιδράσεις των μουσουλμάνων. Δεν λέω… Ο σεβασμός στην διαφορετικότητα είναι κάτι βασικό και το θεωρώ λάθος του σκιτσογράφου που έκανε κάτι που έτσι και αλλιώς ήξερε ότι θα προκαλούσε. Βέβαια το όλο θέμα πήρε άλλες διαστάσεις, πολύ μεγαλύτερες από αυτές που έπρεπε. Στο κείμενο της παραπομπής σου μου άρεσε η διευκρύνηση που κάνει ο αρθρογράφος:
“Τhey also do not understand that politicians in the western world have no direct influence over the media, as is commonly the case in the Arab world.”
Με άλλα λόγια, η δημοσιεύσης ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ εφημερίδας που έχει το δικαίωμα να γράφει ότι θέλει, δεν εκφράζει αυτόματα και την κυβέρνηση της χώρας. Είναι σαν να λέμε πως τα σκίτσα του Αρκα στο κόμικ “Η ζωή μετά” εκφράζει την ελληνική κυβέρνηση, η οποία δέχεται τη σάτιρα της εκκλησίας.
Είναι παρανοήσεις που έχουν κάνει οι ακροδεξιοί φίλοι μουσουλμάνοι. Ελπίζω να μην πάρει άλλη τροπή το όλο θέμα. Αρκετά προβλήματα υπάρχουν στον κόσμο. Δεν χρειαζόμαστε άλλα.
Ταλω δεν σατιριζονται εθνοτητες, αλλα θρησκειες. Υπαρχει μεγαλη διαφορα. Δεν επιλεγεις να γινεις μαυρος, επιλεγεις ομως να γινεις ισλαμοφανατικος…
καλά. Λες και ζεις στην Ινδία μιλάς. Ο όρος “μουσουλμάνος” χρησιμοποιείται από την Ευρωπαϊκή και Αμερικανική ακροδεξιά για όλους αυτούς τους μαυριδερούς που έχουν παράξενα ήθη και έθιμα. Και μην γελιέσαι: Δεν επιλέγεις την κοινότητα στην οποία θα γεννηθείς.
Ένα αντι-μουσουλμανικό σκίτσο σε μια εφημερίδα της Θράκης πώς θα το έβλεπες;
Σπ: Δεν καταλαβαίνω τι από όσα έχω γράψει ως τώρα σε κάνει να υποθέτεις ότι θα διαφωνούσα με το (μάλλον τσαπατσούλικο) άρθρο στη DW, ή ότι αποτελεί κάποιου είδους αντίλογο στο κείμενο του Jenkins.
Μια από τις βασικές μου ενστάσεις με τη δημοσίευση (και τις συνεχείς αναδημοσιεύσεις) των γελοιογραφιών είναι ότι προσφέρει μια θαυμάσια αφορμή στους μουλάδες και τους δικτάτορες να προωθήσουν την ατζέντα τους και να ενισχύσουν τη θέση τους στις κοινωνίες που διαφεντεύουν – εξ’ ου και το “ανεύθυνη προβοκάτσια.” Η (ψιλοπερίεργη για editorial) τελευταία παράγραφος λέει αυτό ακριβώς.
Ό,τι εντυπώσεις και να δημιουργεί η υστερία των φανατικών, η άποψη ότι η δημοσίευση κατά κοινή ομολογία προσβλητικών γελοιογραφιών από μια δεξιά εφημερίδα, η αναδημοσίευσή τους από χριστιανικό περιοδικό (!) και η αναγόρευσή τους, τελικά, σε σύμβολα της ελευθερίας του λόγου θα βοηθήσει νέους μουσουλμάνους “να απαλλαγούν από δεισιδαιμονίες και φοβίες σχετικές με το Θεό που ως τώρα λάτρευαν και για να αρχίσουν να σκέφτονται ελεύθερα” μοιάζει σουρεαλιστική. Πιο πιθανή βλέπω κι εγώ μια αντίθετη στροφή.
talos: Γιατί λες ότι η επιχειρηματολογία του Jenkins δε θα περνούσε στις ΗΠΑ; Υπευθυνότητα στην άσκηση της ελευθερίας του λόγου ζητάει, όχι περιστολή της και ποινικές διώξεις. Οι ΗΠΑ είναι η Μέκκα της αυτολογοκρισίας.
yorgos: το άρθρο της DW καθιστά σαφές πως η φασαρία έχει κυρίως πολιτικά κίνητρα. Επομένως, αν δεν υπήρχε η αφορμή της δανέζικης εφημερίδας θα βρίσκανε κάποια άλλη. Αυτό και σαφώς αποτελεί αντίλογο στο Jenkins που ισχυρίζεται πως όλα ξεκινούν επειδή κάποιοι κάνουν κατάχρηση της ελευθερίας του λόγου. Με μια παθητική στάση μέσα στις ίδιες μας τις χώρες, παίζουμε ουσιαστικά το παιχνίδι τους και αποδεχόμαστε σιωπηλά πως οι απειλές τους πιάνουν τόπο.
Btw, πήρε το αφτί μου για ετούτους εδώ, την AEL, ένα ολλανδοβελγικό ισλαμικό πολιτικό ίδρυμα, που κυκλοφορούν σειρά αντισημιτικών σκίτσων (δύο θα δείτε στο site, υπάρχει όμως κι ένα ακόμη, με την Αννα Φρανκ και τον Χίτλερ στο κρεβάτι, που όμως δεν κατάφερα να βρω on line). Λένε ότι δεν δεν δημοσιεύουν τα σκίτσα από αντίδραση, αλλά “ασκώντας την ελευθερία του λόγου”. Μμμ. Εμένα, ωστόσο, για “αντίποινα” μού κάνουν.
“Ένα αντι-μουσουλμανικό σκίτσο σε μια εφημερίδα της Θράκης πώς θα το έβλεπες;”
ατυχες αλλα οχι παρανομο σιγουρα. Βασικα αυτο που δεν ανεχομαι ειναι την απειλη. Δεν θα δημοσιευα κατι τετοιο οσως αν δεν εβλεπα κανενα οφελος και μονο προσβολη σε καποιους πολιτες. Αλλα οχι για να μην αντιδρασουν λεει ασχημα. Ο τροπος που αντιδρουν τωρα οι Ισλαμιστες με κανει να σκεφτομαι οτι καποιες μετρημενες προκλησεις θα τους κανουν καλο,θα τους βαλουν σε σκεψεις, θα τους παιδευσουν (με την αρχαια εννοια).
Γιώργο: ” Speech is free only on a mountain top; all else is editing.” Αυτό είναι πολύ un-american 🙂 Πράγματι η αυτολογοκρισία στις ΗΠΑ είναι τέχνη, αλλά τα επιχειρήματα για αυτήν δεν έχουν να κάνουν με το αν υπάρχουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης… Ο Jenkins έχει αυτό το κάτι στην άποψη του που περιέχει το δέον και το πρέπον ως νομοθετημένο όριο, κάτι που αντικατοπτρίζεται στην βρετανική νομοθεσία όπου, όπως λέει το κείμενο:
“There is little doubt that had the Home Office’s original version of its religious hatred bill been enacted, publishing the cartoons would in Britain have been illegal. There was no need to prove intent to cause religious hatred, only “recklessness”. Even as amended by parliament the bill might allow a prosecution to portray the cartoons as insulting and abusive and to dismiss the allowed defence that the intention was to attack ideas rather than people.”
Που βεβαίως δεν είναι νόμος που συνάδει με την ελευθερία του λόγου, έτσι;