Η εκδήκιση είναι μια πήτσα που τρόγεται κρύα

Γιάσας.

Είμαι ο Ρίνο όπου αν θα θυμάστε με είχατε γνωρήσει πρωχθές σε αυτό εδώ το μπλονγκ και αυτήν εδώ την ιστιωσελίδα. Κι εγώ φυσικά δεν σας ξέχασα, γιαυτό όταν πήγαμε στα αποδητύρια μετά την παρτίτα τριομφάλε με τους τεντέσκους και όλοι χόρεβαν και πέζανε μπουγέλο και ούρλιαζαν και λέγανε, απόψε μάθαν όλος ο κόσμος ποιοι είμαστε, εγώ ούρλιαξα και είπα, όχι όλος ο κόσμος γιατί κάποιος κόσμος ήδη μάθανε πρωχθές που με γνώρησαν σε ένα μπλονγκ!

Και τότε όλοι πέσαν κάτω και χτυπούσαν το πάτωμα από τα γέλια και κάποιος φώναξε, Γκατούζο, mostro di intelligenza e di simpatia, και όλοι με κύκλοσαν και με χοιροκροτούσαν και μου τραγουδούσαν, O Sole Mio, και κάποιοι μου έριχναν καρπαζές στην κουρεμένη καούκα και τραγουδούσαν, που ειν’ η καούκα? οέο που’ντη η καούκα?, και κάποιοι άρχισαν να ρίχνουν πιο γερές καρπαζές κι εγώ είχα αρχήσει να νεβριάζω. Αλλά τότε μπήκε στα αποδυτήρια ο κομμισσάριο τέκνικο κι ο πρίμο μινίστρο Πρόντι και όλοι χοιροκροτήσαμε, κι ο πριμο μινίστρο είπε, grazie ragazzi απόψε δήξατε στην καντσελλιέρα Μέρκελ ότι η εκδήκιση είναι μια πήτσα που τρόγεται κρύα, και όλοι σκάσαμε στα γέλια και τραγουδούσαμε, Come Sei Bella Cancelliera, και μετά τραγουδούσαμε, Τσίμπα Μία Πήτσα Πριμαβέρα–Καντσελλιέρα—Καντσελλιέρα. Και ήταν μια νύχτα βεραμέντε μεραβιλιόζα.

Και την άλλη μέρα είχαμε άδοια αλλά το βράδυ μαζεφτήκαμε και είδαμε τον άλλο σεμιφινάλε στη σάλα του ξενοδωχίου. Και στην αρχή όλοι λέγαν, ας νηκίσουν οι φραντσέζοι για να τους εκδηκιθούμε κι αυτούς. Αλλά στο τέλος όλοι θέλαν να ισωφαρήσουν οι πορτογκέζοι, και κάποιοι έλεγαν, είναι γρουσουζιά να παίξουμε πάλι παρτίτα φινάλε με τους φραντσέζους όπως στο Γιούρο ντούε μίλα, γιατί και τότε αυτοί είχαν πάλι νηκίσει τους πορτογκέζους στο σεμιφινάλε κι εμείς είχαμε νηκίσει πάλι τους παντρόνους ντι κάζα. Κι εγώ είπα, ragazzi μην ανυσηχείτε, αφού ο κομμισσάριο τέκνικο είπε στην κονφερέντσα στάμπα πως έχουμε μεγάλη πίστη και δε σκεφτώμαστε ποιος είναι ο αντήπαλος. Αλλά τότε ο κομμισσάριο τέκνικο γύρισε και είπε, Ρίνο μην αρχίζεις πάλι τις μαλακίες, κι ο Αντρέα μου έκανε νόημα να μην αντιμηλίσω, κι εγώ δεν αντιμήλισα.

Και μετά πήγαμε όλοι στα δωμάτια αλλά εμένα με πήρε τηλέφωνο η μαμά και είπε, ο Πατέρας δεν είναι καλά γιατί ήθελε να νηκίσουν οι πορτογκέζοι και είδε το σεμιφινάλε μαζί με το θείο Κορνέλιο, κι όταν τέλειωσε η παρτίτα ο θείος Κορνέλιος είπε, πολλύ μου αρέσουν αυτοί οι φραντσέζοι, κι ο Πατέρας είπε, αυτοί δεν είναι φραντσέζοι είναι πιο νέγκροι κι απ’ τους ιβοριάνους, κι ο θείος Κορνέλιος είπε, ας το αναγνωρήσουμε ηπάρχει μόνο μία ράτσα και ονωμάζεται η μία ράτσα ουμάνα, κι ο Πατέρας είπε, εμείς τους μάθαμε όλους την όπερα, την κουλτούρα και το κάλτσιο, κι ο θείος Κορνέλιος είπε, αν δεν το αναγνωρήσουμε η Ιτάλια δε θα δει ποτέ το ένα καλήτερο αύριο, κι ο Πατέρας είπε, αφού ληπόν δε σου αρέσει στην Ιτάλια άμε να πας στην Κωρέα ντελ Νορντ.

Και η μαμά είπε, μη μηλάτε έτσι θα του ανέβει η πίεση, αλλά ο Πατέρας του ανέβηκε η πίεση και φόναζε κι έλεγε, θα με πεθάνει ο αδερφός σου ο κομμουνιστής. Και ήτανε σχεδόν μετσανότε, γιαυτό η μαμά ξύπνησε τον ντοτόρ-Σαλβατόρε, κι εκείνος ήρθε και είπε, καλά είναι δώστε του το χάπι για κατά της αηπνίας αλλά την Κυριακή να μη δει την παρτίτα φινάλε, γιατί οι φραντσέζοι μας νήκισαν τις τρεις τελεφτέες φορές και θα έχει πολλύ άνχος. Αλλά ο Πατέρας φώναζε, βαφανκούλο, καλήτερα να πεθάνω παρά θα χάσω την παρτίτα φινάλε, και τότε ο ντοτόρ-Σαλβατόρε έφηγε και η μαμά έκλεγε.

Και μετά εγώ δεν μπορούσα να κημοιθώ και πήρα τηλέφωνο τον Αντρέα και είπα, ξέρεις μήπως αν οι φραντσέζοι είναι η μία ράτσα ουμάνα ή ίσος κάπια άλλη ράτσα ανότερη από τη δική μας? Κι εκείνος είπε, έχουν κάπιους παίκτες ιμιγκράντι που είναι πιο δινατοί και πιο γλήγωροι από μας, αλλά το μεγάλο πρόβλημά μας είναι ο Ζιντάν. Κι εγώ ρώτησα, εμείς γιατί δεν έχουμε δινατούς και γλήγωρους ιμιγκράντι? κι ο Αντρέα είπε, γιατί η κοινονία μας είναι πιο ομωγενείς. Κι εγώ συνφόνησα γιατί ξέρω ότι ο ξάδερφος του Πατέρα είναι ομωγενείς από την Αουστράλια, κι ο Καμορανέζι είναι κι αυτός ομωγενείς από την Αρτζεντίνα, αλλά δεν είναι ούτε πολύ δινατός ούτε πολύ γλήγωρος.

Και μετά ρώτησα, τι πιστέβεις για την παρτίτα με τους φραντσέζους? Κι ο Αντρέα είπε, θα είναι δήσκολη παρτίτα άσε με τώρα γιατί θέλω να κημοιθώ. Και τότε εγώ κατάλαβα ότι κανείς δεν ήθελε να πέξουμε με τους φραντσέζους, ούτε ο Αντρέα και οι ηπόλυποι, ούτε ο κομμισάριο τέκνικο, ούτε ο Πατέρας, ούτε η μαμά, ούτε ο ντοτόρ-Σαλβατόρε, παρεκτώς ίσως ο θείος Κορνέλιος που θέλει να αναγνωρήσουμε όλοι τη μία ράτσα ουμάνα.

Εγώ όμως το ξανασκέφτηκα και χαίρομαι πολλύ ότι πέζουμε με τους φραντσέζους, γιατί αν πράγματι ηπάρχει η μία ράτσα ουμάνα θέλω πολλύ να την αναγνωρήσω και να τη δόσω να φάει κι αυτή μια ιταλιάνικη πήτσα που τρόγεται κρύα. Κι ελπήζω όλοι εσείς να θέλετε το ίδιο, γιατί όπως θα καταλάβατε από το ότι σας εξίγησα μέχρι σήμερα μόνο έτσι θα κερδήσουμε την κόππα μοντιάλε και θα έρθει το ένα καλήτερο αύριο.

Ρίνο

—Rino

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε Friday, 7 July, 2006 στις 11:16 pm. Τη σχετική συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε είτε από αυτήν τη σελίδα, είτε χρησιμοποιώντας κάποιον news aggregator (RSS 2.0). Ο σχολιασμός έχει κλείσει, μπορείτε ωστόσο να σχολιάσετε μέσω trackback από το δικό σας ιστοχώρο.