Ζιζού-με στον Θρίαμβο
Το 4ο αστεράκι τοποθετήθηκε πάνω από τη σημαία μου και παρακαλώ τον Θεο να είναι η χώρα μου αυτή, που θα αλλάξει το πανέμορφο γλυπτό-τρόπαιο!
Η Ιταλία παγκόσμια πρωταθλήτρια και ο φίλος μας ο Ζιζού στο σπίτι του με τον χειρότερο τρόπο. Η αυλαία έπεσε αλλά δυστυχώς για αυτόν, τον τεράστιο παίχτη, δεν υπήρξε χειροκρότημα παρά μόνο βουβαμάρα. Σου έρχεται να πεις κανά δύο “γαλλικά” για το προσωπό του, αλλά δεν σου βγαίνει γιατί είναι ο… Ζινεντίν Ζιντάν! Κρίμα, πολυ κρίμα!
Όσο για την Ιταλία θα προτιμούσα απλά να αρκεστώ σ’ ένα τεράστιο “ευχαριστώ” γιατί μου θύμησαν τον άθλο του ’82. Ως μέλος της τότε μεγάλης ομάδας, μπορώ με περηφάνεια να πω και εγώ οτι είμαι Ιταλός! Ναι, εγώ ο Enzo Bearzot, προσπαθώ να συνέλθω από τη μέθη της σαμπάνιας που είναι πιο δυνατή όταν καταναλώνεται με θέα το τρόπαιο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Είχα κόψει το ποτό, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ… Ποιός θα μπορούσε άλλωστε;
Θεία δίκη το πέναλντι Τρεζεγκέ. Αυτός ο κύριος μας έκλεψε το τρόπαιο του Euro με το απαίσιο “χρυσό γκολ” του, ξεπληρώνοντας την αδικία με το καλοχτυπημένο – κατά τα άλλα – πέναλντι… Εύγε παλικάρι μου!!
Ραντεβού λοιπόν στο επόμενο Euro με την Ελλάδα (που τόσο αγαπώ) και την χώρα μου, Ιταλία, να βρίσκονται στον τελικό. Μεγάλες στιγμές!
—Enzo Bearzot
7 σχόλια
Συμβαίνουν αυτά, απλά ήταν άσχημος ο συμβολισμός και το momentum….
Πάντως, δυστυχώς επιβεβαιώθηκε περίτρανα η κατηφόρα που έχει πάρει παγκοσμίως το ποδόσφαιρο, για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της στιγμής. Συγχαρητήρια βέβαια και μπράβο στην Ιταλία, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι απογοητευτικό το θέαμα μιας τελικής νικήτριας του μουντιάλ να παίρνει το τρόπαιο σε ένα ματς στο οποίο σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο και την παράταση δεν έχει κάνει ούτε, μα ούτε, μία ευκαιρία. Πλάκα πλάκα νομίζω ότι μια από τις πιο επιτυχημένες δηλώσεις, μετά το ματς, ήταν αυτή του Ρομάνο Πρόντι, γιατί όντως, όπως είπε ο Presidente del Consiglio dei Ministri, ο παγκόσμιος τίτλος, το πάνθεον και η δόξα κρίθηκαν τελικά από ένα δοκάρι, αυτό του πέναλντι του Τρεζεγκέ…
Όπως είπε και ένας μεγάλος θρύλος του Ελληνικού ποδοσφαίρου – ο Μίμης Δομάζος – το φετινό μουντιάλ δεν έβγαλε κάποιο μεγάλο αστέρι όπως γινόταν στα προηγούμενα. Θα μου πείτε οτι και στα τελευταία 2, το ίδιο πράγμα έγινε και θα έχετε δίκιο!
Τα μουντιάλ έχουν βγάλει, κατά καιρούς, μεγάλους ποδοσφαιριστές. Αουσέμπιο, Πέλε, Κρόιφ, Ρόσσι, Μαραντόνα, Μπάτζιο και ίσως κάποιοι άλλοι θρύλοι τους οποίους μπορεί να ξεχνώ είναι ενδεικτικές περιπτώσεις.
FORZA ITALIA (έτσι για να μην ξεχνιόμαστε…)
Τα “γαλλικά” στον “Ζιζού” τα πρόλαβε ο Ματεράτσι, συνεπώς ο δικός μας ρόλος καθίσταται άκυρος. Όσο για την Ιταλία του ’82 και την αντίστοιχη φετινή, πέρα από την ομοιότητα των δύο σκανδάλων (“Totonero” & “Calciopoli”) που μάστιζαν το ποδόσφαιρο των γειτόνων μας τότε και τώρα, από πλευράς αγωνιστικής (και, κυρίως, πορείας μέχρι τον τελικό) υπάρχουν αρκετές διαφορές. Τότε (το 1982), η Ιταλία ήταν “χώμα” στη φάση των πρώτων ομίλων και δεν δικαιούτο να περάσει (έμεινε έξω το εξαιρετικό Καμερούν), αλλά από τη φάση των δεύτερων ομίλων (αυτού του “εκπληκτικού” συστήματος με τις 3 ομάδες ανά όμιλο, το οποίο εφαρμόστηκε για πρώτη και τελευταία φορά στην Ισπανία) άρχισε να βάζει το “τούρμπο” και, εντέλει, τον τελικό με τους Γερμανούς τον πήρε πεντακάθαρα. Φέτος, η Ιταλία ήταν σταθερά καλή (έως πολύ καλή) από τη φάση των ομίλων μέχρι και τον ημιτελικό, αλλά σε καμία περίπτωση, βάσει απόδοσης, δεν άξιζε να πάρει τον τελικό. Επειδή όμως ό,τι έγραψε έγραψε πλέον, συγχαρητήρια στους Ιταλούς, αφού κατέκτσησαν το ΠΚ με έναν τρόπο που, μόνο αυτοί σε όλον τον κόσμο θα μπορούσαν.
Ερώτηση: Τί θα γινόταν αν την “κεφαλιά” του Ζιζού την έκανε ο… κεντρικός αμυντικός της Γκάνας;
Θα μιλούσαμε για βαρβαρότητα, χυδαία συμπεριφορά και δε ξέρω και εγώ τι άλλο. Όλοι βγήκαν μετά το παιχνιδι – διασημότητες και μη – και πήραν το μέρος του Ζιντάν δικαιολογώντας απολύτως αυτή τη συμπεριφορά. “Σίγουρα κάτι θα του είπε ο Ματεράτσι…”, “τον είπε τρομοκράτη…”, “του έβρισε τη μάνα…” και άλλα πολλά. Ναι, σίγουρα δεν είναι και τόσο ηθικό να βρίζει κάποιος ό,τι ιερό και όσιο έχει ο άλλος, αλλα μην τα ισοπεδώνουμε όλα!
Όταν ο Μόρις του ΠΑΟ χτύπησε εν ψυχρώ τον Τζόλε, όλοι βγήκαμε και τον κατηγορούσαμε (και ας είμαι οπαδός του ΠΑΟ). Ήταν απαράδεκτη συμπεριφορά και έπρεπε (για μένα) να του κρεμάσουν το δελτίο.
Γιατί με την “κεφαλιά του Ζιντάν όλα πρέπει να είναι μέλι-γάλα; Γιατί το φτύσιμο του Τόττι στο προηγούμενο Euro, τιμωρήθηκε; Προφανώς ο Τόττι δεν είναι του βεληνεκούς του Ζιντάν…
Άλλωστε όλοι μας γνωρίζουμε, οτι όταν παίζεις μπάλα σε τέτοιο επίπεδο, έχεις ακούσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ για όλη σου την οικογένεια, από οπαδούς και αντιπάλους. Εγώ στο 5×5 που παίζω κατά καιρούς μπορεί να αντιδρούσα έτσι γιατί πάω για να περάσω καλά και δεν είμαι επαγγελματίας. Αλλά μέχρι εκεί!! Ενας επαγγελματίας τύπου “Ζιντάν” είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να συμπεριφέρεται έτσι…
Ας σταματήσει πια αυτός ο ρατσισμός που μας έχει φάει τα αφτιά η FIFA. Αυτόν τον ρατσισμό τον ξεκινάει η ίδια γιατί θα έπρεπε να τιμωρήσει παραδειγματικα όποιον τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο. Αντί για αυτό, άκουσα στο ραδιόφωνο οτι η FIFA ετοιμάζεται να εξετάσει προσεκτικά τα λόγια του Ματεράτσι και αν αποδειχθούν οι ισχυρισμοί του Ζιντάν, η Ιταλία θα τιμωρηθει σκληρά. Ακούστηκε οτι μπορει να της αφιαρέσουν ακόμα και το τρόπαιο…
Ε Λ Ε Ο Σ ! ! !
Πού το άκουσες μωρέ αυτό; Το μόνο που ακούστηκε, απ’ τον ίδιο το Μπλάτερ, είναι ότι μπορεί να αφαιρεθεί η χρυσή μπάλα απ’ το Ζιντάν.
Τώρα αν ο Ματεράτσι όντως είχε πει ρατσιστικές αηδίες (που, σύμφωνα με τον ίδιο το Ζιζού, μάλλον δεν είπε), η ΦΙΦΑ θα όφειλε να τον τιμωρήσει κι αυτόν. Το θέμα του ρατσισμού στα γήπεδα είναι υπαρκτό και πολύ σοβαρό – κυρίως σε Ιταλία και Ισπανία.
Για την Ιταλία γενικά συμφωνώ με τον Κράμερ και το Βασίλη. Έπαιξε κατά διαστήματα καλή μπάλα, έκανε έναν σπουδαίο ημιτελικό, αλλά σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη ομάδα ούτε του τουρνουά, ούτε του τελικού. Τι να κάνουμε – το καταπίνουμε κι αυτο.. kurva! =)
Συγκεκριμενα το ειπε ο αθλητικός ρεπόρτερ του “Galaxy fm”. Δεν κράτησα το όνομά του, αλλά το είπε καθαρά.
Το θέμα του ρατσισμού υπάρχει και μακάρι να σταματήσει. Θεωρώ βέβαια οτι σε κάποιες περιπτώσεις τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Για παράδειγμα, όταν είχε έρθει η Αρσεναλ στην Αθήνα για να παίξει με τον ΠΑΟ, ο (σιχαμένος) Ανρί είχε δηλώσει οτι κάναμε τον ήχο της μαϊμούς όταν ακουμπούσε την μπάλα και οτι αυτο ήταν απαράδεκτο. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική διότι και εμείς είχαμε τον Ολιζαντέμπε…! Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι λογικό να συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αυτό που είχε συμβεί ήταν οτι μετα το 2ο γκολ, ο Ανρι, πήγε μπροστά στην Θύρα 13 και έκανε χειρονομίες… Άρα, καλό είναι να μην μασάμε ότι μας πλασάρουν!
Πάντως η Ιταλία ήταν τυχερή γιατί είχε για αμυντικό ένα βράχο που ακούει στο όνομα “Καναβάρο”. Ειλικρινά πιστεύω οτι αν δεν υπήρχε αυτός ο παίχτης, η Ιταλία δεν θα έφτανε τόσο ψηλά. Καθάριζε όλες τις φάσεις καθαρά και έκοβε τον τσαμπουκά κάθε αντιπάλου.
Παρατήρηση άσχετη με το όλο θέμα:
Η πλειοψηφία των γκολ σ’ αυτο το μουντιάλ μπήκαν από τους επιθετικούς μέσους των ομάδων, ή μου φαίνεται;
Για να επανέλθω στο θέμα “Ζιντάν”, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, σχεδόν σύσσωμος ο ποδοσφαιρικός κόσμος (εκτός, φυσικά των “mascalzoni Italiani” ) μπορεί να καταδίκασε αυτή καθεαυτή την ενέργεια, κατανόησε όμως απόλυτα το κίνητρο και την αιτία. Σιγά μην “αγιοποιήσουμε” και τον Materazzi, διάολε. Ο “πρότερος (αν)έντιμος βίος” του συγκεκριμένου “κυρίου” δεν λέει τίποτε σε κανέναν; Αν δεν λέει, ας ρωτήσετε τουλάχιστο τον Cirillo (ναι, της ΑΕΚ), να σας μιλήσει για τη γροθιά που έφαγε στο Inter-Siena 4-0, ή τον Shevchenko για το εγκληματικό τάκλιν που δέχθηκε πριν 2, αν δεν απατώμαι, χρόνια σε ντέρμπι Milan-Inter και για το οποίο ο “κύριος” Materazzi αρκέστηκε να δηλώσει την τετριμμένη “παπαριά”, ότι “το ποδόσφαιρο είναι αντρικό σπορ”. Μπορεί να είναι καλός αμυντικός, όμως έχει έναν από τους χειρότερους χαρακτήρες εντός και εκτός των γραμμών του γηπέδου και, συχνά χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα για να πετύχει τον σκοπό του (με τελευταίο του “κατόρθωμα”, φυσικά, αυτό με τον Ζιντάν). Κι επειδή ο Enzo ανέφερε τον Canavarro, ας συγκρίνει αυτόν και τον Nesta με τον Materazzi, για να διαπιστώσει και ο ίδιος πού τελειώνουν τα όρια του δυνατού, αλλά σε αθλητικά πλαίσια παιχνιδιού και πού αρχίζουν αυτά του αντιαθλητικού και με αθέμιτα μέσα.
Για τη σύγκριση: όταν ο Μόρις χτύπησε εν ψυχρώ τον Τζόρτζεβιτς, ο “Τζόλε” δεν είχε πει απολύτως τίποτε (και να ήθελε, πού να προλάβαινε!…). Το ήθος του είναι γνωστό σε όλους, όπως και το γεγονός, ότι ποτέ δεν έχει προκαλέσει άμεσα ή έμμεσα αντίπαλο με τις ενέργειές του εντός και εκτός των γραμμών του γηπέδου. Αυτός ήταν και ο λόγος που, σύσσωμος ο αθλητικός κόσμος (ακόμη και οι φίλοι του Παναθηναϊκού) καταδίκασαν ανενδοίαστα την ενέργεια του Μόρις.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τα περί αφαίρεσης του ΠΚ από την Ιταλία, ε, νομίζω ότι σε αυτό εδώ το blog αν μη τι άλλο υπάρχουν άνθρωποι που δεν “μασούν κουτόχορτο” για να πιστέψουν σε μια τέτοια παπαριά. Ενδεχομένως να αναζητηθεί τρόπος για να τιμωρηθεί ο Materazzi, εάν όντως καταφέρουν να “διαβάσουν” τα χείλη του από το βίντεο και αποκωδικοποιήσουν αυτά που είπε στον “Ζιζού”, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Το ίδιο πιστεύω ότι θα συμβεί και με τη “Χρυσή Μπάλα” του Zidane, αφού η FIFA ξέρει να προστατεύει το πρεστίζ της και την αξιοπιστία της και να μην παίρνει πίσω βραβεία που κάποιος κέρδισε με την αγωνιστική του παρουσία.