Late-nite endorsement: αέρα, αέρα, να φύγει η χολέρα!
Ξημερώνει μια από τις πιο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στις ΗΠΑ και τουλάχιστον ένας εκ των συντακτών του RT θα διαβεί το Ρουβικωνα και θα υποστηρίξει αναφανδόν τα γαϊδούρια: η καθαρή και ευρεία νίκη των Δημοκρατικών στις ενδιάμεσες εκλογές και η επικράτησή τους τουλάχιστο στη Βουλή των Αντιπροσώπων, και γιατί όχι και στη Γερουσία ή/και στις Πολιτειακές κυβερνήσεις, είναι επικτακτική.
Είναι επιτακτική όχι επειδή απαραίτητα οι Δημοκρατικοί έχουν — ή θα μπορέσουν να επιβάλουν — άμεσες λύσεις στα βαθειά προβλήματα, εξωτερικά και εσωτερικά, αυτής της μεγάλης χώρας, αλλά επειδή πρέπει να αναστραφεί δυναμικά η πορεία που έχει επιβάλει η “τεράστια δεξιά συνομωσία”. Πρώτη στην επετηρίδα είναι η διαχείριση της κατοχής στο Ιράκ: η φανατική προσήλωση του Προέδρου σε μια τακτική χωρίς στρατηγική και η εξωφρενική εκ των προτέρων άρνησή του να αναθεωρήσει τη στάση του ακόμη και αν βρει απέναντί του όλο το έθνος επιτάσσουν την ανάθεση της νομοθετικής εξουσίας σε μια πολιτική δύναμη που θα μπορέσει να ανασχέσει τη δίχως μέλλον εμπλοκή. Είναι αδύνατο να προβλέψουμε αν οι Δημοκρατικοί θα μπορέσουν να τα καταφέρουν — ειδικά όταν αρκετοί από αυτούς προτιμούν μια επαμφοτερίζουσα πολιτικάντικη στάση επί του ζητήματος — αλλά ήδη ξέρουμε ότι οι Ρεπουμπλικανοί δεν έχουν πρόθεση ούτε να προσπαθήσουν.
Η επιτακτική ανάγκη αλλαγής της νομοθετικής πλειοψηφίας αφορά και στους άλλους δύο άξονες της πολιτικής του Dubya: την πρωτοφανή ανακατανομή του εισοδήματος προς όφελος της πλουτοκρατίας με φορολογικές ελαφρύνσεις που αφορούν το κορυφαίο 1% της εισοδηματικής κλίμακας και τη σταθερή προώθηση της ακραίας ατζέντας των κοινωνικά συντηρητικών.
Η μέρα που ξημερώνει είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αρχίσει το γκρέμισμα αυτής της γκροτέσκας συμμαχίας ανάμεσα στον αμερικανικό εξεψιοναλισμό, τη χριστιανική δεξία και την ολιγαρχία του πλούτου. Δεδομένης της διάβρωσης του πολιτικού συστήματος από τα “ειδικά συμφεροντα” και το χρήμα που αυτά διακινούν είναι ουτοπικό να περιμένουμε θεμελιακές αλλαγές. Μπορούμε όμως να ελπίσουμε ότι θα εξασθενίσει η ροπή που οδήγησε στην διεθνή απαξίωση της χώρας και επέτεινε τον εσωτερικό της διχασμό.
—Tassos
15 σχόλια
Πραγματικά γαϊδούρια όμως.
πυκνό και καίριο
Κάντους δύο τους κοντριμπιτέρους ντοτόρε.
Κι επειδή η ώρα των λαθραίων exit polls είναι παραδοσιακά η ώρα της χαράς για τους Dems, η Wonkette και το TNR σερβίρουν τα ακόλουθα για τη μάχη της Γερουσίας, λίγο πριν κλείσουν οι κάλπες στην ανατολική ακτή:
Democrats leading:
Virginia (52-47)
Rhode Island (53-46)
Pennsylvania (57-42)
Ohio (57-43)
New Jersey (52-45)
Montana (53-46)
Missouri (50-48)
Maryland (53-46)
Republicans leading:
Tennessee (51-48)
Arizona (50-46)
Αν τα polls επιβεβαιωθούν, οι Δημοκρατικοί ξαναπαίρνουν τη Γερουσία. Δεν πολυχαίρομαι ακόμα πάντως – ακόμα πονάει το 2004.
Αλόρα, κύριε εκδότα! Τα επινίκια δικά σας!
Και προσδοκώ ξεφώνημα του spin control που τυχόν θα αναδυθεί από τη σφηκοφωλιά του Karl, γιατί σύμφωνα με το George Will η σημερινή νίκη όχι μόνο δεν ήταν τίποτε εξαιρετικό αλλά ήταν περίπου γραμμένη στα άστρα από κτίσεως κόσμου, καθώς το κόμμα που ελέγχει το Λευκό Οίκο χάνει θέσεις στη Βουλή στις ενδιάμεσες εκλογές και επίσης υπάρχει και η ~14ετής περίοδος όπου ο έλεγχος της Βουλής περνάει από το ένα κόμμα στο άλλο (έκλεισαν 12 χρόνια ρεπουμπλικάνικης πλειοψηφίας χτες).
Χεχε τι κάνει κουάκ κουάκ στο Λευκό Οίκο;
Αν δεν ήταν κι αυτό το recount στη Βιρτζίνια θα βγάζαμε βόλτα τις σκούπες μας.
ΥΓ. Η ιστορία των εκλογών;
Έχω ένα ερώτημα (όχι ρητορικό).
Όπως ξέρουμε στις εκλογές που διεξάγονται στην ηγέτιδα δύναμη του ελευθέρου κόσμου, αν θέλει κανείς να ψηφίσει άλλο κόμμα, εκτός από Ρεπουμπλικάνους και δημοκρατικούς, δεν βρίσκει ψηφοδέλτιο. Πρέπει να κάνει υπεύθυνη δήλωση στην εφορευτική επιτροπή του εκλογικού τμήματος, που να γράφει ότι θέλει να ψηφίσει Κ.Κ. Η.Π.Α. (ναι υπάρχει) ή Ρος Περό (τον θυμάστε;) ή Άντερσον. Τότε η εφορευτική επιτροπή του δίνει το ψηφοδέλτιο που θέλει. Μιλάμε τώρα για δημοκρατικές διαδικασίες. Άμα ξαναδεί άσπρη μέρα να με …. Τα γράφει ο Γκας Χολ στο “Αντιπάλεμα”.
Στην ηλεκτρονική ψηφοφορία, πως θα ελέγξουν αυτά τα πράγματα; Πως θα ελέγχουν την ορθότητα των αποτελεσμάτων οι αντιπρόσωποι των κομμάτων; Μάθαμε, πέρα από εικασίες, τι έγινε τελικά με το εκλογικό αποτέλεσμα της Φλόριντα; Τότε που τον κάνανε πρόεδρο τον Μπους.
Παρακαλώ αν γνωρίζει κανείς να μας πληροφορήσει.
Ευχαριστώ.
Cosa αν ίσχυαν αυτά που γράφεις, ο υποψήφιος του Reform Party, Pat Buchanan, δε θα είχε πάρει 3500 ψήφους στο Palm Beach County το 2000 κι ο Al Gore θα ήταν σήμερα Πρόεδρος.
Δεν υπάρχουν ξεχωριστά ψηφοδέλτια στις αμερικανικές εκλογές. Κάθε ψηφοφόρος χρησιμοποιεί ένα βιβλιαράκι που περιλαμβάνει όλα τα προς ψήφιση αξιώματα και θέματα. Υπάρχουν σχετικά αυστηρές προϋποθέσεις για να μπει κάποιος υποψήφιος “τρίτου κόμματος” στο ψηφοδέλτιο (ορισμένος αριθμός υπογραφών), αλλά δεν υπάρχει αποκλεισμός. Ακόμα κι αν ο υποψήφιος δεν μαζέψει τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών, ο πολίτης που θέλει να τον ψηφίσει συμπληρώνει απλά το όνομά του σε ειδικό πεδίο.
Ο Ρος Περό ήταν, απ’ όσο ξέρω, κανονικά στο ψηφοδέλτιο όλων των πολιτειών το 1992.
Για μια απάντηση στο spin περί “αναμενόμενων απωλειών” δείτε εδώ.
Roark, επειδή είσαι εκτός ΗΠΑ έχεις πιάσει το θέμα λάθος όπως φαίνεται και από το άρθρο στα κοκκόρια. Για να παραφράσω τον Κλίντον, this time “it’s not about the economy, […]”.
Χωρίς να δώσω ίχνος αξιοπιστίας στα νούμερα που παραθέτεις θέλω να υπενθυμίσω ότι δεν πάσχουμε όλοι από τη διαστροφή που θέλει όλα τα κρατικά έξοδα να είναι εκ των προτέρων “στραβά” (αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι πολλά από αυτά δεν είναι κυρίως “pork”, αλλά και οι Ρεπουμπλικάνοι έδωσαν πολύ χοιρινό με τα δημόσια έργα την τετραετία που διανύουμε — πάνω από 280 δισ. με το νομοσχέδιο για τους δρόμους κλπ.)
Όμως η μπάλα ήταν αλλού σ’αυτές τις εκλογές όπως έγραψα και στο κυρίως ποστ: στη διαχείριση της κρίσης στο Ιράκ. Εκ των υστέρων το επιβεβαίωσε και ο Πρόεδρας που την προηγούμενη βδομάδα έλεγε ότι θα κρατούσε το Ράμμυ μέχρι το Δεκέμβρη του 2008.
Και για να κάνω και τη σύνδεση με το κουρασμένο επιχείρημα κατά των ΜΜΕ (όσων φυσικά δεν ελέγχονται από τον μαχητή της λεφτεριάς Ρούπερτ): τα αμερικάνικα ΜΜΕ δίνουν πολύ απαλότερη εικόνα για την κατάσταση στο Ιράκ, η οποία κατάσταση τυχαίνει να είναι άθλια παρά τις περί του αντιθέτου φαντασιώσεις των δεξιών. Το ότι τα ΜΜΕ με κάποιον τρόπο συνδέουν τα όντως κακά νέα από το Ιρακ με τη θλιβερή ρητορική και “στρατηγική” του προέδρου δεν είναι νομίζω και κανένα λογικό άλμα. Το ότι οι ρεπουμπλικάνοι — που στήριξαν τυφλά την τυφλή “στρατηγική” “stay the course” — πήραν τον πούλο χτες είναι απλό κονσεκάνς της στάσης τους, because the first rule for getting out of the hole is to stop digging!
Το γράφημα του Roark είναι από αυτή την πρόσφατη έρευνα του National Taxpayers Union Foundation. Επιβεβαιώνει απλά αυτό που ξέρουμε εδώ και χρόνια: for fiscal responsibility, vote Republican! =P
Μόλις λίγο πριν από τις… ανανεωτικές εκλογές, τα δύο σώματα και τα δύο… κόμματα ενέκριναν τις θηριώδεις πιστώσεις για τη συνέχιση του αμερικανικού εγκλήματος στο Ιράκ!!! Τα λεφτά να τρέχουν απ’ τις άδειες κόγχες των νεκρών παιδιών και τα διαμελισμένα πτώματα στις όχθες του Τίγρη και του Ευφράτη και τα δύο σχήματα συμφερόντων στις ΗΠΑ παίζουν απλώς το ρητορικό παιχνίδι των εκλογών.
Η πραγματικότητα, ως προς το τι έχει να περιμένει η ανθρωπότητα (κι εμείς μαζί) από τη νίκη των Δημοκρατικών στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στις ΗΠΑ, ή από μια ενδεχόμενη επικράτηση Δημοκρατικού υποψηφίου στις επόμενες προεδρικές εκλογές, είναι αμείλικτη.
Οσοι επιμένουν να εμφανίζουν την πολιτική των Δημοκρατικών «διαφορετική» από την πολιτική των Ρεπουμπλικάνων, κρύβουν ότι:
•Ο Τρούμαν, αυτός που έριξε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, αυτός που δημιούργησε το μακελειό στην Κορέα, αυτός που με το γνωστό «δόγμα» του έσυρε τον πλανήτη στον «ψυχρό πόλεμο» και στις αμερικανικές επεμβάσεις στα εσωτερικά τρίτων χωρών, Δημοκρατικός ήταν…
•Ο Κένεντι, που ξεκίνησε τη σφαγή του βιετναμέζικου λαού το 1961 με την αποστολή 15.000 πεζοναυτών στο Βιετνάμ και ο Τζόνσον, που τον διαδέχτηκε στο έγκλημα, Δημοκρατικοί ήταν…
•Ο Κλίντον που εισήγαγε την ανθρωπότητα στους «ανθρωπιστικούς πολέμους» τύπου Γιουγκοσλαβίας και η υπουργός των Εξωτερικών του, η Μαντλίν Ολμπράιτ, που όταν τη ρώτησαν το 1996 για το χαμό 500.000 παιδιών λόγω του εμπάργκο κατά του Ιράκ δήλωσε ότι «είναι πολύ σκληρό, αλλά είναι το απαραίτητο τίμημα» (!), Δημοκρατικοί ήταν…
•Ακόμα και η προσάρτηση του Τέξας από τις ΗΠΑ και η αρπαγή του από το Μεξικό, το 1845, από Δημοκρατικό έγινε, τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζέιμς Νοξ Πολκ.
Cosa, υποστήριζα τα ίδια πάνω κάτω πράγματα το φθινόπωρο του 2000. Ακόμη και σήμερα πιστεύω ότι η διαχείριση της εξουσίας σε μια ιμπεριαλιστική δύναμη δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών και πρωτοτυπίας στην εξωτερική πολιτική.
Αλλά με τρόμο είδα τι έγινε τα χρόνια που ακολούθησαν το 2000 και μου είναι εξαιρετικά αδύνατο να πιστέψω ότι τα πράγματα θα ήταν τόσο χάλια μέσα και έξω αν είχε κερδίσει την προεδρία ο Γκορ. (Μακάρι ο Nader να μην κατέβαινε τότε, παρόλο που αρνούμαι να του αποδώσω ευθύνη για ό,τι ακολούθησε).
Όσο για το 1845, το σημερινό Δημ. κόμμα δεν έχει καμιά σχέση μ’εκείνο του 1845, ούτε μ’εκείνο του 1865, ούτε καλά-καλά μ’εκείνο του 1945. Το όνομα είναι το ίδιο, αλλά – ειδικά σε σχέση με το 1845 – όλα σχεδόν τα άλλα έχουν αλλάξει.
Τάσο, δεν κατηγορώ κανέναν προσωπικά για τίποτε.
Συζήτηση κάνουμε.
Ξέχασα να σ’ ευχαριστήσω που δημιούργησες αυτό το βήμα ελεύθερου διαλόγου, για να ερχόμαστε πιο κοντά εμείς οι “ανησυχούντες” για το αύριο. Ελπίζω να συνεχίσεις να θίγεις τα καίρια ζητήματα της εποχής μας, με τον τρόπο που το κάνεις μέχρι σήμερα.
Ευχαριστώ
Τα διεθνή πρακτορεία μεταδίδουν:
«Εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα και όπως ορισμένοι ζητούν να στείλουμε και άλλες δυνάμεις στο Ιράκ, δεν μπορούμε να το κάνουμε χωρίς να γίνει επιστράτευση», δήλωσε ο Τσαρλς Ράνχελ, βουλευτής και σημαντικό στέλεχος των Δημοκρατικών στην εκπομπή του τηλεοπτικού δικτύου CBS, «Face the Nation».
Οπως σημειώνει το Ρόιτερς, ο Ράνχελ που αναμένεται να ηγηθεί της Επιτροπής Φόρων και Δαπανών του Κογκρέσου από την 1η Γενάρη, επαναφέρει πιο έντονα από ποτέ την πρόταση των Δημοκρατικών για «επιστράτευση» – που καταργήθηκε το 1973 – για την αντιμετώπιση «προκλήσεων» τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Εξάλλου, ο Ράνχελ στην εκπομπή του CBS, δήλωσε ότι θα είναι μία από τις πρώτες προτάσεις που θα καταθέσουν οι Δημοκρατικοί στο υπό έλεγχό τους Κογκρέσο. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ράνχελ που εμφανίστηκε ως «πολέμιος» του πολέμου του Ιράκ όπως και πολλοί Δημοκρατικοί, είχε καταθέσει αντίστοιχη πρόταση και τον Γενάρη του 2003 δηλαδή πριν από τον πόλεμο του Ιράκ! «Δε βλέπω κάποιος που υποστηρίζει τον πόλεμο να μη στηρίξει το νόμο. Θα είναι υποκρισία» κατέληξε ο Ράνχελ αποκαλύπτοντας τις προθέσεις των Δημοκρατικών παρά τις «αντιπολεμικές διακηρύξεις».
Στο μεταξύ, τρεις στρατιωτικές επιλογές έχουν οι ΗΠΑ στο Ιράκ, σύμφωνα με απόρρητη έκθεση του αμερικανικού Πενταγώνου την εκπόνηση της οποίας διέταξε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του στρατηγός Πήτερ Πέις και αποκάλυψε χτες η «Ουάσιγκτον ποστ»: Να αποσύρουν τα στρατεύματά τους ή να διατηρήσουν στη χώρα μια μεγαλύτερη ή μια μικρότερη στρατιωτική δύναμη.
Πάντως όσες επιλογές και εάν έχουν, η νίκη των ΗΠΑ στο Ιράκ είναι αδύνατη, εκτιμά ο πρώην επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Χένρι Κίσινγκερ. Μάλιστα ο Κίσινγκερ μιλώντας στο βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο BBC ζήτησε διεθνή διάσκεψη για το θέμα: «Θα πρέπει να συγκληθεί μια διεθνής διάσκεψη η οποία θα περιλαμβάνει τους γείτονες του Ιράκ, ίσως τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και χώρες που έχουν το μεγαλύτερο συμφέρον για το αποτέλεσμα, όπως η Ινδία και το Πακιστάν».