Το δώρο του Μαχμούντ
Την ώρα που το Ιράκ βουλιάζει κι ο πελαγωμένος Τίου Αλ Μαλίκι τρέχει για το photo-op του Μπους στο Αμάν, η κουβέντα στη Ουάσιγκτον φλερτάρει ανοικτά με το μεγαλύτερο εφιάλτη των νεοσυντηρητικών: Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, περιφερειάρχης, ισότιμος συνομιλητής. Στο σημερινό New Yorker, ο Seymour Hersh περιγράφει το πολιτικό μπρα ντε φερ που παίζεται αυτές τις μέρες έξω απ’ το Οβάλ Γραφείο και το οποίο θα καθορίσει, εν πολλοίς, τη στάση της αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στο Ιράν.
Ο Αχμαντινετζάντ το διασκεδάζει υποθέτω. Λίγο πρέπει να τον απασχολεί αν το δώρο του θα είναι τα λουλούδια του Μπέικερ ή οι πύραυλοι του Τσέινι.
—Yorgos
6 σχόλια
Οι Πέρσες δεν ανακάλυψαν το Σκάκι;
Στην παρτίδα Σιωνιστών-Περσών είναι κίνηση ρουά του Πέρση, Εκτιμώ ότι το ματ ότι είναι μακρυά ακόμα. Δεν πιστεύεις (ελπίζω) ότι αντίπαλος του Αχμαντινετζάτ είναι ο Τζόρτζ Ου. Μπους;
Πολλά ακούγονται για το ενδεχόμενο να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις οι Αμερικάνοι σε σχέση με το Ιράν (και τη Συρία), με αντάλλαγμα συνδρομή του στον περιορισμό της βίας στο Ιράκ.
Tί ακούγεται στην Αμερική, ή τι πιστεύεις, πως θα ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν οι Αμερικανοί ως αντάλλαγμα; Υπάρχει κάτι που δεν έχουν βάλει ήδη στο τραπέζι κατά τις συζητήσεις για τα πυρηνικά;
Cosa: Για τα περί Σιωνιστών θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω. Πάντως συμφωνώ (διαφωνώντας =) ότι η παρτίδα ξεπερνάει και τον Μπους και τον Αχμαντινετζάντ (ειδικά αυτόν).
Νικόλα: Δεν ξέρω — δε νομίζω ότι είναι διατεθειμένοι να δώσουν κάτι που θα δεχτούν οι Ιρανοί.
Υπάρχει μια ιστορία που μπορεί να έχεις ακούσει. Αμέσως μετά την πτώση της Βαγδάτης, η τότε ιρανική ηγεσία έκανε ένα άνευ προηγουμένου άνοιγμα προς τους Αμερικανούς. Μέσω διπλωματικών back-channels, οι Ιρανοί δήλωσαν πρόθυμοι να βοηθήσουν στο μεταπολεμικό Ιράκ, να δεχτούν έλεγχο του πυρηνικού τους προγράμματος και να πιέσουν τη Χεζμπολά να αφοπλιστεί. Τα ανταλλάγματα που ζητούσαν ήταν σχεδόν αστεία: βασικά να πάρει πίσω ο Ντάμπγια τα περί “άξονα του κακού”. Οι σκληροπυρηνικοί στη Ουάσινγκτον, ‘mission accomplished’ and all, ούτε καν μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν στους μελλοθάνατους.
Τώρα που γύρισε ο τροχός, με το Ιράκ να πάει κατά διαόλου και τους σκληροπυρηνικούς της Τεχεράνης πολύ ενισχυμένους, οι Αμερικανοί χτυπάνε το κεφάλι τους. Υπό νορμάλ συνθήκες, οι Ιρανοί θα ήταν πανευτυχείς με μια δήλωση των ΗΠΑ ότι κάθονται στο τραπέζι χωρίς όρους, έτοιμοι να αποκαταστήσουν εμπορικές σχέσεις και να ξεπαγώσουν τα περίπου $12 δισ. ιρανικών assets στη χώρα. Τώρα όμως που παίζουν από θέση ισχύος, φοβάμαι ότι ούτε αυτά δε θα είναι αρκετά. Το πυρηνικό πρόγραμμα έχει νομίζω πάψει να είναι διαπραγματευτικό χαρτί.
Γιώργο,
θέλω εδώ να διευκρινίσω ότι όταν λέω Σιωνιστές δεν εννοώ γενικά Ισραηλινούς πολίτες ή Εβραίους στο θρήσκευμα, αλλά τους ιδιοκτήτες της τράπεζας Μόργκαν, της US Steel, της IBM κ.λπ. Μη γεμίζουμε τώρα σελίδες με Σιωνιστικών συμφερόντων ιδρύματα.
Cosa: ‘Ελεος. Ποιοί είναι οι “ιδιοκτήτες” της JPM, της US Steel και της IBM;
** 10 βαθιές αναπνοές, 1 φλιτζάνι Pu-erh, διαγραφή επιθετικής εξυπνάδας **
US Steel??? Ξέχασες τη Standard Oil και την Bell Corp!!!
Cosa, μήπως θα ήταν καλύτερο να ξεκαθαρίσεις τι εννοείς εσύ όταν λες Σιωνισμός;