“Νόμπελ ακτιβισμού” στο IPCC;
That’s a first, methinks. Έχει ξαναδοθεί Νόμπελ Ειρήνης σε επιστήμονες (π.χ Pauling, Maathai), αλλά για τον ακτιβισμό τους — όχι την έρευνά τους. Μοναδική εξαίρεση ο πατέρας της “Πράσινης Επανάστασης” Norman Borlaug, που ήταν όμως ειδική περίπτωση, αφού έκανε εφαρμοσμένη έρευνα με σαφή ανθρωπιστικό σκοπό. Εδώ έχουμε μια επιτροπή που συγκροτήθηκε από τον ΟΗΕ (δεν αυτοοργανώθηκε) με σκοπό την ανά εξαετία αντικειμενική αποτύπωση του επιστημονικού consensus περί κλιματικής αλλαγής. Πείτε με γκρινιάρη, αλλά όταν η επιστημονική επάρκεια και εντιμότητα αυτού του consensus βάλλεται ακόμα και σήμερα από διάφορους περίεργους, η επιβράβευσή του με Νόμπελ ακτιβισμού δεν κλείνει δα και στόματα.
Ο Αλ είναι άλλη ιστορία. We are indeed bursting with pride =)
—Yorgos
Ένα σχόλιο
Με κάμποση καθυστέρηση…
Λίγο αυστηρός μου ακούγεσαι. Το IPCC βραβεύεται για το γεγονός πως έκανε το ουσιαστικό κομμάτι της δουλειάς με αρχή το 1990 και την πρώτη αναφορά τους για να μάθουμε αν οι μεταβολές στις παγκόσμιες κλιματολογικές συνθήκες είναι ανθρωπογενείς. Χωρίς τα αποτελέσματα του IPCC ο Αλ Γκορ θα χαρακτηριζόταν από αλάρμιστ έως villain τύπου “State of fear” (ωχ, μα τι λέω, τον κατηγορούν ούτως ή άλλως!) . Αν θεωρείς πάντως “εφαρμοσμένη έρευνα με σαφή ανθρωπιστικό σκοπό” ως κάτι που μπορεί να λάβει το συγκεκριμένο βραβείο, θα έλεγα πως ένα meta-analysis του εύρους των IPCC assessment reports είναι ακριβώς αυτό… σκέψου πως για τους κοινωνικούς επιστήμονες τουλάχιστον, το θέμα της κλιματικής μεταβολής είναι βαθύτατα και κυρίως θέμα ανθρώπινης ευημερίας.
“Outlier” σύμφωνα με τα τελευταία 100+ χρόνια είναι μάλλον η συγκεκριμένη επιβράβευση, αλλά ίσως η υφή του βραβείου έχει αρχίσει να μεταβάλεται.