Σκελετοί και Δεινόσαυροι – BBC’s Halloween Tale

Την πρόσφατη εξαγαρά/”εθνικοποίηση” του 75% της Lonely Planet από το BBC Worldwide δεν κατάφερα να την χωνέψω — βρέθηκα μάλιστα στη δυσάρεστη θέση να φλερτάρω με τις απόψεις των Tories.

Χάρη στην απλοχεριά λοιπόν του BBC, η Lonely Planet, εκδότρια εταιρεία των πάλαι ποτέ εναλλακτικών (…στις μέρες μας, μάλλον posh) ταξιωδιωτικών οδηγών, διάβηκε το κατώφλι του club των bons vivants του βρετανικού δημόσιου τομέα. Θα διαθέτει στο εξής δωρεάν κανάλια προώθησης των προϊόντων της, μέσω του κρατικού ραδιόφωνου, ΤV και Web — ακόμα και μέσω των έντυπων εκδόσεων του BBC (Please don’t call this advertisement!) και τέλος πάντων, ως μια καθωσπρέπει κατά το 75% κρατική επιχείρηση, θα παχαίνει τρεφόμενη με τα εδέσματα (κάπως ανθυγιεινά, μεταξύ μας) που θα της εξασφαλίζει  το TV Licence Fee, ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους κεφαλικούς φόρους στην Ευρώπη. Οι ανταγωνιστές της ξινίστηκαν και δικαίως — στην εποχή μας δεν είναι διόλου έξυπνο ούτε chic να επενδύoνται τα λεφτά των φορολογουμένων σε πρότζεκτς στρέβλωσης της αγοράς.

Προσωπικά βρήκα επίσης τρε μαλ ελεβέ το ότι BBC δεν είχε το στοιχειώδες τακτ να ενημερώσει τους εν λόγω φορολογούμενους, τουλάχιστον για τις βασικές πτυχές του ντηλ: Πρώτον για το πόσο την πλήρωσε τελικώς την Lonely Planet. Τι θα πει “The amount paid was not disclosed.” όταν γι αυτό το amount έβαλα κι εγώ το χεράκι μου στην τσέπη; Δεύτερον, για την στρατηγική πίσω από την εξαγορά — γιατί την Lonely Planet και όχι την Dorling Kindersley, την Conran’s Habitat ή την Campbell Soup Company; Και τρίτον, να εξηγήσει γιατί, όταν από την αρχή τού χρόνου όλοι γνωρίζουν ότι ΒBC ότι θα έχει μια μεγάλη τρύπα στα έσοδά του για το 2008, βγαίνουν αίφνης οι μάνατζερς για reckless shopping, μέρες μόνον μάλιστα πριν ανακοινώσουν μαζικές απολύσεις, εκποιήσεις ασημικών κλπ. Στο  εξαιρετικό άρθρο του για το BBC, στο Guardian της προηγούμενης Παρασκευής, o Simon Jenkins αποκαλεί το BBC “Παράρτημα του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας”, γεμάτο αραχνιασμένους δεινόσαυρους και σκελετούς ή αναπληρωτές σκελετών, που συμμετέχουν σε ατελείωτα meetings, χωρίς στην ουσία να διαχειρίζονται ή να παραγάγουν o,τιδήποτε. Η συγκεκριμένη εξαγορά εμφανίζεται τελικώς ως μόνον ένα απο τα πολλά συμπτώματα διαχειριστικής αγκύλωσης και συλλογικής άνοιας.

Αυτοπροσδιορίζομαι ως junky του έντυπου λόγου και εικόνας αλλά, όταν πρόκειται για τον μεγαλύτερο μιντιακό οργανισμό του πλανήτη, δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς η μία και μοναδική εξαγορά που έκανε στην πρόσφατη ιστορία του, αφορά ένα σύστημα παραγωγής και διανομής εντύπων και περιεχομένου (που σκοπεύει — εντάξει! — να το εξαγάγει στις αγορές της παγκόσμιας περιφέρειας) όταν το κεντρικό και μεγάλο έλλειμα  του BBC βρίσκεται στην παραγωγή καινοτομίας.  Kατά τον Simon Jenkins βέβαια “το BBC έχει καταφέρει να πιστέψει και το ίδιο ότι ο μόνος τρόπος να μεταβεί στον 21ο αιώνα είναι βρίσκοντας έξυπνους τρόπους να παραμείνει στον 20ο” (Το σημειώνω. …για όποτε έρθει η συζήτηση στις δικές μας ΔΕΚΟ).
 
 

—MadNihilist

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε Monday, 22 October, 2007 στις 11:46 pm. Τη σχετική συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε είτε από αυτήν τη σελίδα, είτε χρησιμοποιώντας κάποιον news aggregator (RSS 2.0). Ο σχολιασμός έχει κλείσει, μπορείτε ωστόσο να σχολιάσετε μέσω trackback από το δικό σας ιστοχώρο.