Σκρόπια σόχλια
(Τηλεγραφικά, με ενοχλητικό ύφος Φελιπάου)
Γιούρο: Εξαιρετικό. Παραδοσιακά, το κριτήριο επιλογής αλόγου οφείλει να είναι: αυτό που θα κάνει τον μέσο εννιάχρονο να κοιμάται αγκαλιά με μια μπάλα. Δηλαδή, ο Ρουστού να σηκώνει την κούπα [ελληνική αθλητικογραφία 101] στον ουρανό της Βιέννης, το βράδι της 29ης Ιουνίου [/ΕΑ 101]. Όταν παίζουν οι Τούρκοι (ή σουτάρει ο Ποντόλσκι-δε-χόσπιταλ-κίλερ), ζωντανεύουν τα πάνελ παλιών ποδοσφαιρικών κόμιξ. Αν κάποιος πικρόχολος, που έχασε “το όβερ με το μαλάκα τον Παβλιουτσένκο”, σας πει ότι θα τους το δώσουν για να διαφημιστεί η επερχόμενη ολυμπιάδα στο Εσκί Σεχίρ, μην τον πιστέψετε. [σχετικά, ας πούμε: Homo Ludens]
Απαραίτητη και η Ιταλία στα νοκ άουτ, γιατί αθλητική διοργάνωση, κόμιξ και ριάλιτι χωρίς villain είναι σούπα. Κι ας μένουν οι Ισπανοί τρίτη νύχτα άυπνοι απόψε – ταφ, κάπελα Αραγόνιες. Για την Οράνιε δε λέω κουβέντα. Θα αποτύχουμε, θα ξεσκεπαστούμε, ο Χους θα μας λιώσει (jinx-meister, me).
Η Ελλάς έπεσε αξιοπρεπώς: κόνδορας προ τετραετίας, παρ φέτος. Προς τι ο ορυμαγδός;
Ζήμενς: Για την κυβέρνηση είναι η ημέρα της μαρμότας. Πάλι [ΓΥΠΣ24Ω] θα χυθεί φως, άπλετο φως [/ΓΥΠΣ24Ω]. Για τον ΓΑΠ, μια από τα ίδια, φοβάμαι: η εικοστή ευκαιρία να κάνει αυτό που δεν έκανε τις προηγούμενες 19. Για το 80% των ψηφοφόρων, καλοκαιρινή διασκέδαση. Για τη ΦΣ: το τέλος της μεταπολίτευσης (which brings us back full circle to Groundhog Day)
Ιρλανδία: Αν δεν μπορεί να νικηθεί με σωστή ενημέρωση, η τυραννία των low-information voters και του εύκολου αντιευρωπαϊσμού μπορεί να αντιμετωπιστεί με σωστό μάρκετινγκ. Και εκεί γραφειοκράτες και πολιτικές ελίτ της ΕΕ έχουν αποτύχει οικτρά (παρά το πάντα εξαιρετικό επιχείρημα “ψηφίστε ναι, γιατί.. .εε.. σοβαρευτείτε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή… και στο φινάλε θα ψηφίζετε μέχρι να σκάσετε”). Τέτοιου τύπου δημοψηφίσματα είναι προβληματικά εργαλεία άμεσης δημοκρατίας, αλλά εδώ φοβάμαι ότι έχουν γίνει μονόδρομος. [σχετικά: talos/MadNihilist, kuk, Χατζησωκράτης, Δελφίνοι, Schöpflin]
Πανεπιστήμια: είναι ένδειξη μεγάλης και εδραιωμένης κατάντιας, όταν περισσότερο απ’ όλα σε ενοχλεί το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να κυνηγάει ψήφους στο βόθρο, με την κάλυψη/σιωπή της εγχώριας προοδευτικής σκέψης. Η κατάντια είναι μεγάλη και ο ΣΥΡΙΖΑ με ενοχλεί. [σχετικά: Helion, Καρκαγιάννης]
Ομπαμαμέινια: Το ερασιτεχνικό pandering στο AIPAC μας πάγωσε λίγο, αλλά η εμφάνιση της Μισέλ στο The View αποκατέστησε τις ισορροπίες. Οι δημοσκοπήσεις του Ιουνίου δεν είθισται να βγάζουν πρόεδρο το Νοέμβριο, αλλά σκορπάνε κάνα χαμόγελο πού και πού: bounce accomplished; all your batlleground are belong to us.
Λογοκρισία, κριτική και χέιτ σπιτς στο ελληνικό ιντερνέτ: στενάχωρα πράγματα. Και εδώ φταίνε οι γραφειοκράτες των Βρυξελών και το ελληνικό στερεότυπο για τον βλάκα βορειοευρωπαίο. Και οι έξι πατούσες της βρετανικής Κολομβίας. [σχετικά: Παναγιωτίδης via Sraosha]
—Yorgos
3 σχόλια
Επιχείρηση τηλεγραφικής απάντησης:
για τα πανεπιστήμια: συμφωνώ οτι η βία θα έπρεπε να είναι καταδικαστέα και είναι επιζήμια σε κάθε επίπεδο. Όμως (α) αν είναι να καταδικάζουμε τη βία να το κάνουμε ουσιαστικά και όχι προσχηματικά – και ο σύριζα είναι μάλλον το μοναδικό από τα μεγάλα κόμματα που δεν *ενθαρρύνει* (ακόμα;) τη βία μέσα από την (ανύπαρκτη;) νεολαία που ελέγχει. Και (β) να μη χάνουμε την αίσθηση του μέτρου – το οτι ο σύριζα δεν καταδικάζει ευθέως τα επεισόδια (που υποθέτω δεν έπεσαν από τον ουρανό, έχουν ένα πριν και ένα μετά) έχει μηδενική συνεισφορά στην κατάντια των πανεπιστημίων σήμερα. Δες και τα άλμπεριχ σχόλια στο Helion.
Λογοκρισία και χέιτ σπίτς: το οτι τα πράγματα είναι στενάχωρα και θλιβερά (προσωπικά έφαγα ένα σοκ με τις τελευταίες μουλτιμηντιακές περιπέτειες) σημαίνει οτι πρέπει να υποπίπτουμε στο αμάρτημα του ισαπεχισμού για ανθρωπιστικούς λόγους; Δηλαδή καλή η συζήτηση και η μετασυζήτηση (και του σραόσα είναι όντως πολύ ωραίο κείμενο) αλλά σε όλη αυτή την ιστορία (για να το πώ συγκρατημένα) κάποιοι έχουν δίκιο και κάποιοι έχουν άδικο (με κάθε μέτρο) ενώ ο παράγοντας της μαλακίας είναι στους εκθέτες. Παρόλα αυτά οι περισσότερες απ’τις σοφές κουκουβάγιες της μπλογκόσφαιρας προτιμούν να στέκονται στο σημείο εκείνο απ’το οποίο οι οχτροί φαίνονται το ίδιο μικροί. Περίεργο.
Για τη Ζήμενς, τον Ομπάμα και την ευρωολοκλήρωση (θέματα τετριμμένα μπροστά στην επιδημική αυτορρρρύθμιση) δεν έχω κανένα σχόλιο.
Για τα πανεπιστήμια: δεν ξέρω τι νεολαία ελέγχει και πόσο την ελέγχει, ούτε πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πίσω από τα επεισόδια. Όμως τα ήξεις, αφίξεις και τα ‘ναι, αλλά’ δείχνουν, στην καλύτερη περίπτωση, έλλειψη πολιτικού θάρρους. Αν μη τι άλλο, τα ατυχή καλέσματα για μη εφαρμογή του νόμου θα έπρεπε να σπρώξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ξεκάθαρη καταδίκη των επεισοδίων. Το ΚΚΕ, κυνικά έστω, το έκανε.
Η πρώτη σχετική πρόταση στο ποστ δεν αναφέρεται σε μένα. Αλλά δε βλέπω και το λόγο γιατί το από κεντροδεξιά scapegoating (αποδιαπόμπευση;) πρέπει να απονομιμοποιεί την κριτική από τα αριστερά (και δεν εννοώ το ΚΚΕ). Οι μεγαλύτερες ευθύνες των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, το προσχηματικό ή όχι των αντιδράσεων άλλων κομμάτων είναι άσχετα με το προκείμενο: την άρνηση πολλών λογικά σκεπτόμενων ανθρώπων να αναγνωρίσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι μάλλον μέρος της παράλυσης, παρά της λύσης, στην εκπαίδευση και αλλού.
Για τη σάγκα της αυτορρρρρύθμισης (και αγνοώντας τη σαφέστατα μηνύσιμη μομφή του ισαπεχισμού =): Τα περί ομοφοβικών ποστ κλπ ήταν από άστοχα ως προκλητικά. Την απειλή μήνυσης και όσα την ακολούθησαν τα βρήκα αστεία. Για αυτά τα τελευταία όμως υπάρχει κι ένα ελαφρυντικό. Πες με χιούμορλες πρικ, αλλά το επίμαχο σχόλιο ήταν borderline hate speech.
Για την Οράνιε: τον ήπιαμε πάλι. Δε βαριέσαι. Τουλάχιστον μάζεψε χρήσιμες εμπειρίες ο Αφελάι.
Για τα συριζοπανεπιστήμια: η κριτική από τα αριστερά δεν απονομιμοποιείται. Εξαντλείται όμως στον Σύριζα για κάποιον λόγο, όπως και κάθε κριτική τελευταία. Ας πούμε, το οτι η κυβέρνηση αυτορυθμίζει τη μάνα των ΑΕΙ συστηματικά πριν από εξεταστικές και με προφανή αποπροσανατολιστικά κίνητρα είναι περιέργως ok. Οι μεγαλύτερες ευθύνες των άλλων κομμάτων είναι άσχετες με το συγκεκριμένο προκείμενο αν το προκείμενο είναι τα στραβά του σύριζα. Αν το προκείμενο είναι η κατάντια των πανεπιστημίων όμως; Τέλος, δεν ξέρω αν ο σύριζα είναι μέρος της παράλυσης, είναι όμως η μοναδική πολιτική παράταξη που έχει την πρόθεση τουλάχιστον να είναι μέρος της λύσης. Φυσικά θα προτιμούσα κι εγώ οι θέσεις τους και οι χειρισμοί τους στο εκπαιδευτικό να ήταν πιο προσεγμένες.
Για τη σάγκα: υπάρχει αυτό το ελαφρυντικό όντως, αλλά μετά από ενδελεχή μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας έχω καταλήξει στο συμπέρασμα οτι το επίμαχο σχόλιο ήταν ο ορισμός της προσχηματικής αφορμής. Ελπίζω ο ιστορικός του μέλλοντος να με δικαιώσει…
Για τους οράνιε, τον ήπιαμε δε λες τίποτα. Όχι μόνο τον ήπιαμε, αλλά τον ήπιαμε και δικαίως. Και το χειρότερο είναι οτι αυτοί οι παπάρες οι Ρώσοι θα πάνε και θα κουτουλήσουν μάλλον πάνω στον επόμενο μεσογειακό και ταμπουρωμένο αντίπαλο, με αποτέλεσμα οι βρωμιάρηδες οι Γερμανοί να φτάσουν σε έναν ακόμα κομμένο στα μέτρα τους τελικό. Αίσχος.